Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
28
UM ÍSLEN’DINGASÖGUR 72
öll verk þin snúast liér til ógæfu ok hamingjuleysis. Þú mant verða
útlægr gerr ok hljóta jafnan úti at búa einn samt; ])á legg ek þat á
við þik, at þessi augu séu þér jafnan fyrir sjónum, sem ek ber eftir,
ok man þér þá erfitt þykkja einum at vera, ok þat man þér til dauða
draga." Ok sem þræliinn hafði þetta mælt, þá rann af Gretti ómegin,
þat sem á honum hafði verit. Brá hann þá saxinu ok hjó liöfuð af
Glámi ok setti þat við þjó honum. Bóndi kom þá út ok hafði klæðzt,
á meðan Glámr lét ganga töluna, en hvergi þorði hann nær at koma,
fyrr enn Glámr var fallinn. Þórhallr lofaði guð fyrir ok þakkaði vel
Gretti, er hann liafði unnit þenna óhreina anda, Fóru þeir þá til ok
brendu Glám at köldum kolum. Eftir þat báru þeir ösku hans i eina
hit og grófu þar niðr, sem sízt váru fjárliagar eða mannavegir;
gengu heim eftir þat, ok var þá mjök komit at degi. Lagðist Grettir
niðr, því at hann var stirðr mjök. Þórhallr sendi menn á næstu bæi
eftir mönnum, sýndi ok sagði, hversu farit hafði. Öllum þótti
mik-ils um vert um þetta verk, þeim er heyrðu; var þat þá almælt, at
engi væri þvilikr maðr á öllu landinu fyrir afls sakir ok hreysti ok
allrar atgjörvi, sem Grettir Asmundarson. Þórliallr leysti Gretti vel af
hendi ok gaf lionum góðan hest ok klæði sæmileg, þvi at þau váru öll
sundr leyst, er hann hefði áðr borit. Skildu þeir með vináttu. Reið
Grettir þaðan i Ás í Vatnsdal, ok tók Þorvaldr við honuin vel ok spurði
innilega at sameign þeira Gláms, enn Grettir segir honum viðskifti
þeira ok kvaðst aldri i þvilika aflraun komit hafa, svá langa viðreign
sem þeir höfðu saman átt. Þorvaldr bað hann hafa sik spakan, ok man
þá vel duga, enn ella man þér slysgjarnt verða. Grettir kvað eigi
batn-at hafa um lyndisbragðit, ok sagðist nú miklu verr stiltr enn áðr ok
allar mótgerðir verri þykkja. Á þvl fann hann mikla muni, at hann
var orðinn maðr svá myrkfælinn, at liann þorði hvergi at fara einn
saman, þegar myrkva tók; sýndist honum þá hvers kyns skripi, ok
þat er haft siðan fyrir orðtæki, at þeim ljái Glámr augna eða gefi
glámsýni, er mjök sýnist annan veg enn er. Grettir reið heim til
Bjargs, er liann hafði gert erindi sin, olc sat heima um vetrinn.1)
Tunglskinið er i góðri samhljóðan við þessa
drauga-legu frásögn. Þegar vjer lesum hana, þá er eins og kalt
vatn renni milli skins og hörunds, og lirollurinn eikst
við tunglskinslisinguna, þvi að við tunglskinið
magn-ast draugurinn, enn hins vegar dregur alt afl úr Gretti,
þegar tunglið sinir lionum hin hræðilegu augu Gláms.
Tunglskin er oftast sett i samband við lisingar á
aftur-göngum og forinjum, og þá er tunglið látið vaða í
skij-um. Svo íer t. d. tunglskinslisingin i Njálu, þegar þeir
Högni og Skarplieðinn sjá Gunnar dauðan i
liaugin-um: „Þeir Skarpheðinn ok Högni váru úti eitt kveld ok
1) Grett., 35. k.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
