Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
28 UM ÍSLEN’DINGASÖGUR
71
á húsin ok riðit skálanum ok barit hælunum um þekjuna, svá at
brakaði i hverju tré. Því gekk lengi; þá var farit ofan af húsunum
ok til dyra gengit; ok er upp var lokit hurðinni, sá Grettir, að
þræll-inn rétti inn höfuðit, ok sýnist honum afskræmilega mikit ok
undar-lega stórskorit. Glámr fór seint ok réttist upp, er hann kom inn í
dyrnar; hann gnæfði ofarlega við rjáfrinu, snýr at skálanum ok
lagði handleggina upp á Jivertréit ok gægðist inn yfir skálann. Eigi
lét bóndi heyra til sín, þvi at honum þótti ærit um, er hann heyrði,
hvat um var úti. Grettir lá kyrr ok hrærði sik hvergi. Glámr sá, at
hrúga nokkur lá i setinu, ok réðst nú innar eftir skálanum ok þreif i
feldinn stundar fast. Grettir spyrndi i stokkinn, ok gekk þvi hvergi.
Glámr hnykti i annat sinn miklu fastara, ok bifaðist hvergi
feldr-inn. I þriðja sinn þreif hann i með báðum höndum svá fast, at hann
rétti Gretti upp ór setinu; kiptu nú i sundr feldinum i millum sin.
Glámr leit á slitrit, er hann hélt á, ok undraðist mjök, hverr svá
fast myndi togast við hann; ok i því hljóp Grettir undir liendr
honum ok þreif um hann miðjan ok spenti á honum hrygginn sem
fastast gat hann, ok ætlaði hann, at Glámr skyldi kikna við; enn
þrællinn Iagði at handleggjum Grettis svá fast, at hann hörfaði allr
fyrir orku sakir. Fór Grettir þá undan i ýms setin. Gengu þá frá
stokkarnir ok brotnaði þat sem fyrir varð. Vildi Glámr leita út,
enn Grettir færði við fætr, hvar sem hann mátti, enn þó gat Glámr
dregit hann fram ór skálanum; áttu þeir þá all-harða sókn, þvi at
þrællinn ætlaði at koma honum út ór bænum; enn svá ilt sem var
at eiga við Glám inni, þá sá Grettir, at þó var verra at fást við
hann úti, ok þvi brauzt hann i móti af öllu afli at fara út. Glámr
færðist í aukana ok knepti hann at sér, er þeir kómu i anddyrit;
ok er Grettir sér, at liann fekk eigi við spornat, hefir hann alt eitt
atriðit, at hann hleypr sem harðast i fang þrælnum ok spyrnir báðum
fótum i jarðfastan stein, er stóð i dyrunum. Við þessu bjóst þrællinn
eigi, hann hafði þá togazt við at draga Gretti at sér, ok þvi kiknaði
Glámr á bak aftr ok rauk öfugr út á dyrnar, svá at lierðarnar námu
uppdyrit ok rjáfrit gekk í sundr, bæði viðirnir ok þekjan frerin, fell
svá opinn ok öfugr út ór húsunum, enn Grettir á hann ofan. Tunglskin
var mikit úti ok gluggaþykn; hratt stundum fyrir, enn stundum dró
frá. N’ú í þvi, er Glámr fell, rak skýit frá tunglinu, enn Glámr hvesti
augun upp í móti, ok svá hefir Grettir sagt sjálfr, at þá eina sýn
hafi hann sét svá at honum brygði við. Þá sigaði svá at honum af
öllu saman, mæði ok þvi, er hann sá, at Glámr gaut sinum sjónum
harðlega, at hann gat eigi hrugðit saxinu ok lá nálega í milli heims
ok heljar. Enn því var meiri ófagnaðar kraftr með Glámi enn flestum
öðrum aftrgöngumönnum, at hann mælti þá á þessa leið: „Mikit
kapp hefir þú á lagit, Grettir," sagði hann, „at finna mik, enn þat
man eigi undarlegt þykkja, þó at þú hljótir eigi mikit liapp af mér;
enn þat má ek segja þér, at þú hefir nú fengit helming afls þess
þroska, er þér var ætlaðr, ef þú hefðir mik eigi fundit; nú fæ
ek þat afl eigi af þér tekit, er þú hefir áðr hrept, enn þvi má ek
raða, at þú verðr aldri sterkari enn nú ertu, ok ertu þó nógu sterkr,
ok at þvi man mörgum verða. Þú hefir frægr orðit liér til af verkum
þinum, enn lieðan af munu falla til þin sektir ok vigaferli, enn flest
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
