Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
far og mor — og taale deira harme. Det hjelper ikkje
kor kloke vi er, og kor dumme og toskne dei er. Vi
maktar ikkje den byrda. Og minst av alt vinn vi hjarto
deira — paa den vis.
Til dykk unge vil eg endaa faa segja: Bruk ikkje for
store ord naar de talar ved dei gamle. Det batar til
ingenting. Nei, prøv heller aa syne i liv at det er tak i
dykk! Og ver trufaste mot alt det gode de har faatt
kjært, daa skynar dei at det er aalvor. Daa vinn de deim
paa langt maal. Ord er blomar det. Men det er ikkje
nok med aa biørne, vi skal bera frukt. Og det siste sky-
nar dei gamle aller best.
Nei ver ikkje flotte med talemaatar; som vi var ei
tid. „Det er sant nok, men det er lygn i din munn,“
sa Kristen Kold aat ein gut som sa ei sanning han ikkje
sjølv levde etter. Slikt hemner seg, det er noko leidt som
heiter atter-slag. Daa eg voks upp i Gudbrandsdalen
hadde vi ein embetsmann som vi visste hadde gaatt arm
i arm med Henrik Wergeland og songe revolusjonssongar,
og sverma for alt det nye som den tida var so rik paa.
Men daa eg kjende han hadde han gaatt i baklaas. Han
var rædd maalsaka, folkehøgskulen, friskulen, Johan Sver-
drup, Jaabæk og alt som var uppe daa. Han var som ei
sprokki fele. Nei det som gror er nok ikkje store ord,
men traust trufast arbeid.
Og eg kan gjerne nemne meg sjølv. Det er paa
ein litt annan maate; men det syner daa klaart at vi gaar
som i tjor umkring „ættar-stuven“ vaar, og kan ikkje
koma lenger enn tjoret rekk.
Eg var andre sonen paa ein medels gård der i dalen,
og visst den fyrste i mi ætt som braut ut or bondelivet
og tok te gaa paa skular. Eg fekk det so heitt at eg
stundom las baade natt og dag. Og naar eg saag ei stor
bokhylle vart eg radt sjuk, eg skulde ha slukt ho. Eg
prisa meg lykkeleg at eg ikkje var gardguten; eg vilde
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
