Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Arne Garborg: Aa døy
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
for gjerne vikle eg faa han til aa fortelja.
„Aa, hm; du var kje til endaa, du,“ svara han. „Borken-
ute med han som med meg. Hja, ja.
„Hm. Eg kom heim med Hesten, ja; og køyrde med han
med Hovue mot Gjerdekanten . . . hja! — Eg vart hivd noko-
lett nok.“
elder inn i seg sjølv.
— „Og no, daa eg vart sjuk,“ heldt han fram; — „daa
roleg.
fraa Teatre; — kor mange Aar kan det vera sidan no?“ — Alt-
hadde eg kjøpt i Danmark, hm; det var eit nobelt Dyr. Det finaste-
Hovu, eg hev set paa ein Hest; og Beina ... og ei Reisning!
Og slike Øyro, so smaa og livande; ja, ja. Hm. Eg kan enno
bli glad, naar eg minnest Borken, Stakkar; no er han gamall
kvar Dag; og alt Folk so vart dei glade i „Hannibal“. Denne-
Lizzy, Stakkar, — ho saag seg so glad i Hesten, at ho kom til
meg eins Ærend . . . herre for aa faa vera med paa ein Køyretuiv
hm. Hm. Men . . .ja du kan leggja Merke til det, Hans —::
der vil gjerne fylgja Ulykke med Kvinfolka. Hm-hm. Ukjende
Kvinfolk . . . skal ein vera rædd ... i alle Maatar, Hm; i alle-
Maatar. — Naa ja; Hesten skvatt ... og det verste var, at Lizzy
førde Taumarne. Det gjekk so braatt —; fyrr eg kunde faa Tak
paa Taumen og Magt yver Borken, kom det eine Kvele uti Veg-
veita, hm . . . Vogna i Gjerde, og i Knas med ein Gong; Lizzy
lenger upp, og fekk ein lindare Støyt; men eg vart burte, eg og;.
den einaste Skilnaden var, at eg vakna uppatt ... i denne Verda.
Hm. Eg hev berre eit Minne um vill Fart; eit Brak, ein Duns
Kvél og Vognaasar um kvarandre uppi Lufta . . . Eg kjende kje
noko vondt; og det hev kje ho helder gjort; eg saag det paa henne-
sidan. Andlite hadde berre denne Spaninga, som det maa ha fengje,
daa Hesten flaug ut; ho laag liksom og heldt Taumarne enno. Um
Munnen ein fast Vilje, at ho skulde nok klara det .. . Hm. Arme
Ting. Det gjorde meg vondt for henne. Men Dauden vart henne
— Sola seig og seig. Eg studde meg mot Rekkverke og saag
paa Skyerne. Han sat og glodde med daude Augo ut yver Have
var det og Dauden. Eg stod upp um Morgonen som elles; skulde
just til aa stella meg; so er det som Golve blir burte under meg
Eg treiv etter Feste, men alt svikta, gleid nnda ... og ei Magt,.
som der ikkje var Motstand imot, drog meg i Golve. Eg var meir
forundra og forfjamsa en rædd. Hm. Den Magta, som der ikkje-
er Motstand imot, — naar ein kjenner, at det er den, so blir ein
406
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
