Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
i
De Choöphoris Aesch. et Electris Soph. atque Eurip. 109
Aegisthum accedentem conspicatus ad silentium omnes adhortatur. O-
rvesti deinde et Electre ea, que supra diximus, suadet. Denique oc-
ciso etiam Aegistho ad libertatem pervenisse gentem Atridarom canit.
His omnibus rebus consideratis quis est, quin concedat chorum hunc
actionis participem fuisse. Tantum eum egisse, quantum moribus ejus
conveniret, neminem non facile videre arbitror. Sed ad Aegisthum
revertamur.
Certior jam factus de nuntio allato domum alacri animo advolat.
Quo ubi pervenit, ad Electram potissimum se convertens, num, ubi
essent peregrini, cognitum haberet, magna cum irrisione interrogat. Ad
hec Electra, ut chorus suaserat, comitatem simulans et obsequium ita
respondet, ut verba ejus ambigua in suam sententiam interpretatus de
fide nuntii summopere sibi persuaderet. Omni igitur metu deposito E-
lectre, silentio imperato, ut fores regie aperiat, superbe precipit, ne
quis amplius, mortuo conspecto, inani inductus spe imperium suum de-
trectet. Quo facto Oresti etiam ad corpus mortuum astanti imperat,
ut velum ab ore mortui removeret. Hoc quum Orestes dicit Aegisthi
esse, non suum: recte, inquit, suades et, Electram compellans, Cly-
temnestram mihi arcesse. Quibus verbis factis et velo sublato quum
mortuam videt reginam tum in vite discrimen se ipsum vocatom. Ex-
horrescit, lamentatur, se ipsum conqueritur; Clytemnestram autem con-
jugem nihil curat, nihil eam commiseratur. Qua ex re ut ex omni
sermone, quem cum Electra et Oreste habuit, manifesto apparet, qui-
bus moribus fuerit. Timidus erat ac superbus; ad se ipsum omnia re-
tulit; Clytemnestre se dedidit alia nulla re commotus nisi libidine et
imperii cupiditate. Qualem igitur Electra cum choro colloquens in pri-
mo episodio eum depinxerat, talem se ipse in scenam progvressus pre-
stitit. Oderat Electram, quod contumax esse auderet; oderat cives,
quod spes libertatis in Oreste ponerent; Orestem metuit, ne redux ci-
vium studio ac spe nisus illatas injurias vindicaret. Itaque nihil ac-
ceptius ei accidere potuit, quam ut interiret Orestes.
Que ironia 4) apud Sophoclem sepenumero et in verbis agentium
et in factis cernitur, ea non modo in Clyt&mnnestra, verum etiam in
!) Man pflegt beim Plato solche Art von Darstellung, wo vielmehr der Zuschau-
er selbst erst die Umkehrung zu machen und selbst erst das Wahre abzunehmen
hat, Ironie zu nennen und allerdings ist solche aller echten Darstellung unentbehr-
lich; in demselben Maass als Aeschylns sich zur Darstellung erhebt, nähert er sich
aueh dieser Ironie an, und bei Sophokles ist eigentlich alles davon durchdrungen-
Verba sunt Gruppei in Ariadn. p. 737. In eandem sententiam disputat Bodeux
(Gesch. d. Hellen. Dichtkunst V. III. 1. p. 384). L. Benloewus in diss. de Sopho-
elex dictionis proprietate p. 54 de hac re ita disserit: duplex est ironie hujus tant-
opere a recentioribus criticis laudate ratio aut in solis factis aut simul in verbis
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
