Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Nordisk romantikk
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
136
Nordisk romantikk.
Kalendre hvert år, — de svarte til de tyske Musenalmanach’er.
Her kom Elgström, han var en hektisk glødende erotiker, — han
døde ganske ung av tæring — her kom Samuel Johan Hedborn
(1783—1849), „folkevisens sønn og personlige fortsettelse", som han
blev kalt. Han vant alles hjerter for den nye poesi ved sin
vuggevise: „Ute blåser sommarvind — göken gal i högan lind." Det blev
sagt at alle svenske mødre vugget sine barn i søvn med denne naive
sang. Og der var fremfor alle Atterboms skimrende, farvemettede
poesi. I denne kalender holdt alle folketroens vesener — strømkarl
og skogsrå og alle de andre — på nytt sitt inntog i den svenske
poesi, Atterbom utgav endog et fragment, hvor han hadde
dramatisert en av de naive gamle folkebøker Fogel blå. Der var en munter
drikkebrødrescene som lå nær op til Shakespeares narrescene i
„Hel-ligtrekongers aften" og der var et møte mellem de to elskende i
måneskinnet på balkongen. Den var skrevet i statelige antikke trimetre,.
men versene var en rus av vellyd og av forklaret øm stemning.
Mot denne koteripoesi og koterikritikk satte de gamle et nytt
blad, Journal för Litteratur och Theater“. Redaktøren Wallmark
var en kjapp publikumsjournalist. Men selve Leopold skrev mot
den nye „Silfvertone" og „Karbunkelpoesi" og samlet en bukett av
romantiske sprogblomster og åndfullheter. „Musik er engelen som
bebuder nøklen til anelsens trylleri." „Armida blekner på glødende
kinn, mens vinden vifter om svedens hulde perler og røde kyss sner
ned over hennes øine og leber." Det store svenske publikum stod
på de gamles side. Gjennem ti år varte striden, de unge fikk døie
hårde slag, før de løp hornene av sig. Til slutt samlet de unge sig i et
stort parodisk heltedikt, „Markalls (o: Wallmarks) sömnlösa nätter“,
en skildring av rimtussenes (akademikernes) storm mot det nye
Helikon og Phoibos Apollons seier over dem, en kvikk parodi full
av personlige utfall og muntre episoder. Blandt publikum hadde
denne „Dunciade" stor virkning.
I denne kamp klarnet begavelsene sig og fremfor alle andre blev
det Atterbom som gav uttrykket for den ekte romantiske poesi.
Atterbom hadde i to år været utenfor striden, han hadde været i
Tyskland og Italia, og hadde personlig lært flere av de tyske
romantikere å kjenne. Nu kom han tilbake og løftet et „fredsrop" at de
skulde slutte ring alle de som levde for lyset, levde for sangen.
Atterbom var ingen krigernatur. I sin barndom på Åsbo prestegård
i Östergötland hadde han fått leve i bøker og i drømmer og det
blev han ved med hele sitt liv. Han var keitet og forsagt, og så
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
