Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sider ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
PAA VILLSTRAA. 25
etter rundt tune; til slut smette ho seg inn eg læste
att gangdøri. Han vart daa standande utanfor si
eigi dør, bannande og bankande og ropande paa
broren, at han maatte koma og lata upp, elder so
skulde hinmannen taka honom. Broren laut daa
til slut risa upp og sleppa honom inn; men imedan
hadde ho funne lykelen til nystovdøri, læste att, og
so fekk ho vera i fred sidan um natti.
Daa ho vakna, var det alt ljos dag. Ho skunda
seg upp og inn i gamle-stova; der sat bror til Knut
og aat aabit. Han kunde fortelja, at far hennar alt
var køyrt, daa han maatte vera tidleg paa staden,
og so hadde dei avtala, at ho skulde faa køyra med
honom og Knut ...
Ho likte dette ovleg ille, — folk kunde gjerne
finna paa aa tru, at ho var trulova med den fæle
sveinkallen fraa Nevatveit; men skulde ho koma
fram i rimeleg tid og faa sjaa stasen, var ho nøydd
til det korso.
Paa vegen var Knut ulidande, so ho tenkte fleire
gonger paa aa stiga or kjerra . . . han hegra og log
og trudde det skulde vera moro. Daa dei hadde
køyrt ein fjordung elder so, sa han, at dei skulde
kvila eit bil ... han laut upp um ein husmann,
som uløyves selde øl, og faa seg noko paa buttelen.
Daa hadde ho som for moro skuld teke taumarne
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
