Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sider ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
36 VETLE VISLIE
Daa dei køyrde av garde, totte Aslaug at det bar so
reint av lei.
— Ja, er dette vegen heim att, so hev verdi snutt
seg i natt, sa ho.
— Ja, so er det aa vera ættvill, sa mannen.
Daa det vart morgo, og ho kjende seg att i si
eigi bygd, og visste ho hadde berre ein halv fjordung
heim att, bad ho mannen snu og ikkje fortelja
nokon kor gale ho hadde fare. Folk kunde tru at
eg ikkje var rettig i hovude, sa ho.
Mannen log godlynt, og meinte at so ille hadde
hendt fyrr. Men daa ho stod paa sit, stana han
og let henne stiga av. Ho takka honom for brye
og dei skildest.
Daa ho svinga av storvegen og skulde uppetter
bakkarne til Berdal, saag ho faren koma køyrande
same vegen, men fraa andre kanten.
— Men i all verdi — kvar kjem du ifraa?
spurde han.
— Eg hev fare gale, sa ho.
— So, hev du det? sa han med tvilande tonelag.
Vil du ikkje setja deg upp?
— Aa, naar eg hev gjenge so langt, kan eg vel
alltid gaa det stykke som att er og!
Han fortalde daa, at han hadde raaka folke fraa
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
