Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sider ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
56 VETLE VISLIE
Likevel hadde ho Guri, syster hans, vore burte
hjaa landhandlaren etter kaffi og tobakk. Kaffien
var reint umissande, og aa vera tobakk forutan var
likso umoglegt som aa fjuka, hermde dei etter
henne.
Johans sat innmed aaren og telgde paa eit
økseskaft, daa ho kom inn. Ho la kaffiposen inn i
bordskuffa og sette tobaksrullen paa hylla.
— Der var byfantar burtpaa budi i dag, sa ho.
— Kva var det for nokre? spurde han, og slutta
aa telgja.
— Det var merkjararne til Smitt’n, høyrde eg;
dei skulde til Bratterud og merkja for han Nils.
— 80? Nei, ja so du!
— Ja, no lyt du halda deg framme, lyt du!
— Åa, vil han bitala, han Nils, so kjem han
nok med dei, og vil han ikkje, gagnar korkje trugs-
maal elder tvang.
— Nei, du er daa nauten, Johans. Ein dott er
du, ein stor dott au.
Han svara kje noko paa dette, men vart snurten
og gjekk ut i skjole og gav seg til aa hogga ved,
So kunde han daa faa vera i fred so lenge.
Alltid skulde ho terga honom med dette, at han
var ein dott, ein godsau,... ja visst, hadde kje
han vore snild, altfor snild, so jadden hadde ho
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
