Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sider ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
EIN SNILD MANN 118
hofti gjorde det og forfærdeleg vondt. Han vilde
skrika, men tok sig i det. Han laut lata det vera,
i minsto til presten var komen framum.
Nei, at han skulde koma ut for ei slik ulukka
no paa sine gamle dagar! Nei, aa nei! Han som
jamt og støtt hadde livt so stilt og halde seg fraa
dans og drikkelag, som det sømer sig ein lærar i
Israel . . um honom skulde det no segjast, at han
hadde vore saman med den udygda og ufeia Nils
Bratterud, vorte so drukken, at han datt og skamslo
seg paa heimvegen! Aa for eit spitakkel!
Han kunde høyra horleis dei rødde uppe paa
vegen. Presten spurde skjussguten: «Jeg syntes
det var nogen som skreg dernede?» — «Eg med totte
det,» sa guten. «Kan det være nogen, som er faldt
udfor, mon?» — «Nsi, det trur eg ikkje. Det er
ingen skogveg her. Det maatte vera kattula, tenkjer
eg.» — «Det har du ret i, — uglen var det naturligvis.»
So høyrde han presten køyra nedyver, medan
han sat ihopkrøkt under ufsi, so stilt som han
kunde. Dersom han berre ikkje hadde drukke noko,
kunde han hava ropt paa presten og so fenge køyrt
med honom!
Daa han høyrde presten langt nedi lidi, freista
han aa reisa seg. Han rulla fleire gonger, men so
kraup han burt aat ein bjørkestuv og heldt i honom
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
