Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sider ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
112 VETLE VISLIE
og var burte fraa bygdi i fleire aar. So fekk eg
tidend um at ho var gift med han Torgrim.
Foreldri hans var døde straks etter han hadde
gjenge lese: Han var einaste barn, og Midbø var
ein gild gard, som han tok imot mest skuldfritt.
Daa han var myndug, tok han til aa drikka og dusa,
so det var ein spegil for alle menneskje. Førde
heim heile dunkarne med brennevin, han aaleine, og
drakk i fleire vikor, plent som eit kretur. Paa
nokre faa aar sette han til alt saman, laut gaa fraa
garden, og kom so til nokre skyldfolk for aa tena.
Der var han nøydd til aa arbeida med dei andre;
men naar han hadde tent seg nokre skillingar,
drakk han dei upp att.
Heile bygdi var forbina, daa dei høyrde at. den
gilde Norbø-gjenta vilde hava honom.
Straks etter dei var gifte, vart han noko sjukleg,
so han ikkje tolde tungarbeid. Syldingarne deira
fekk honom daa i skomakarlæra, men daa dei ikkje
kunde greia seg med det, vart dei sende yver til
Amerika. Der hadde dei det fælt vondt. Nokre
kjenningar la ihop pengar til dei og sende dei att-
ende. No budde dei i ei stova, midt inni skogen,
sett upp for fatigfolk . . . der sat no drosi Ingebjørg
Norbø og svalt, og han var skuld i det.
— — Nei, eg mintest fulla altfor vel alt det
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
