Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - III.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
59
reiv seg ut paa; andre dreiv det med aa harcellera og
piska Klassen fram til Dygd og Dugleik med eitrande,
beisk Spott. Daniel var rædd desse strenge Heixarne.
Men han bøygde seg under dei med slik ein
Bonde-Respekt og kunde dessutan for det meste Leksa si so
nokonlunde, at han gjekk fri av den verste Kjeften.
Kristian Bliland like eins, endaa han tok det meir
rolegt. I det heile likad Lærararne desse Gutarne
fraa Landet. Dei var uppvaksne under meir
patriarkalske Forhold; dei hadde lært aa lyda og vyrda sine
Overmenn; dei hadde ikkje nokot av denne frons
urbana, denne Storsnuten, som gjorde Bygutarne so
forargelege aa hava med aa gjera. Dei var audmjuke
og lydige og lette i Taumen, slik, som Skulegutar
burde vera.
Men Daniel visste no, at Kapellanen hadde havt
Rett, daa han talad um Latinskulen. Her var
»aand-laust«, og det til Gagns. Han vart stundom so leid
av seg, at han drøymde um aa røma. Reisa til
Amerika, elder til Sjøs. Det, som dreiv han til aa lesa,
var mang ein Gong berre Tanken paa Bygdesnakket
-— og Tanken paa Inga.
Ein Gong um Maanaden kom Ole Johannes til
Byen med Matvarar til Son sin; dei tvo fyrste
Gong-erne var Maren og med. »Eg kann ikkje forstaa,
kva du vil til Byen etter«, sagde Ole Johannes; men
Maren maatte inn og sjaa um »vesle Daniel«, der var
ikkje Raad for det. Daniel var glad, naar dei kom,
men totte dei var fælt bondsklege. Naar han f}dgde
dei i Byen, j^nskte han altid, at han ikkje maatte
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
