Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - XIII.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
_335_
hadde Glans og Autoritet; ein Statstenar og hans
Yrkje maatte staa som nokot høgt og heilagt i Folket.
Embættsstanden var den einaste her i Landet, som
kunde liva eit Aandsliv; den akademiske Daning var
Ideens Presteskap; og det gjekk ikkje an, at Ideens
Prestar svalt. Men Folket skulde arbeida, — arbeida
og tena Pengar. Daa vilde alt verta hyggjelegt og
godt som i gamle Dagar; Skillingspolitikken vilde
døy, og den gamle Odelsbonden vilde paa nytt koma
til Magt i Norigs Dalar.
Han saag det so klaart! og saag det i slik ein
stor, blaanande Samanheng . . . det var den største
Tanken, han hadde havt. Og no tenkte han
sjølv-stendigt. —
— Ein Dag etter Nyaar kom Jens Rud og baud
Daniel Arbeid. Hærland hadde vortet sjuk og maatte
hava ein i Staden sin ei Tid; 14 Dagar elder so; ein
fekk vona, at det ikkje vart lenger. Daniel vilde og
vona det. Han tok imot Tilbodet med ein Takk, som
ikkje var svært varm.
Og Arbeidet gjekk som han tok det til. Gutarne
var vrange og leide og Undervisningsarbeidet
aand-laust; Timame vilde aldri taka Ende, han kunde
stella seg som han vilde. Den einaste, som hjelpte
han litt til Rettes, var Karl Magnus, som og
var Lærar ved den Skulen; men kvar Dag, naar
Daniel trøytt ruslad heim av Skulen, svor han
med seg sjølv paa, at no vilde han fria til Hanna
Stensrud. —
Han maatte halda ut paa Skulen ein heil Maanad.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
