Þat er upphaf þessarar sogu, at Baldr hinn góða dreymdi drauma stóra ok hættliga um líf sitt. En er hann sagði ásunum draumana, þá báru þeir saman ráð sín, ok var þat gert at beiða griða Baldri fyrir alls konar háska. Ok Frigg tók svardaga til þess at eira skyldi Baldri eldr ok vatn, járn ok alls konar malmr, steinar, jorðin, viðinir, sóttirnar, dýrin, fuglarnir, eitr, ormar.
En er þetta vart gert ok vitat, þa var þat skemmtun Baldrs ok ásanna at hann skyldi standa upp á þingum en allir aðrir skyldu sumir skjóta á hann, sumir hoggva til, aðrir berja grjóti. En hvat sem at var gert, sakaði hann ekki, ok þótti ollum mikill frami.
En er þetta sá Loki Laufeyjarson, þa líkaði honum illa er Baldr sakaði ekki. Hann gekk til Fensalar til Friggjar ok brá sér í konu líki. þa spyrr Frigg ef sú kona vissi hvat æsir hofðusk at á þinginu. Hon sagði at alli skutu at Baldri ok þat at hann sakaði ekki. Þá mælti Frigg: «Eigi munu vápn eða viðir granda Baldri, eiða hefi ek þegit af ollum þeim.» Þá spyrr konan: «Hafa allir hlutir eiða unnit at eira Baldri?» Þa svarar Frigg: « Vex viðarteinungr einn fyrir vestan Vallholl. Sá er mistellteinn kallaðr. Sá þotti mér ungr at krefja eiðsins.» Þvi næst hvarf konan á braut.
En Loki tók mistiltein ok sleit upp ok gekk til þings. En Hodr stóð útarliga í mannhringinum, því at var blindr. Þá mælti Loki við hann: «Hví skýtr þú ekki at Baldri?» Hann svarar: «Þvi at ek sé eigi hvar Baldr er, ok þat annat et ek em vápnlauss.» Þá mælti Loki: « Gerðu þó í líking annara manna ok veit Baldr sømd sem aðrir menn. Ek mun vísa þér til hvar hann stendr, Skjót at honum vendi þessum.»
Hoðr tók mistiltein ok skaut at Baldri at tilvísun Loka. Flaug
skotit í gegnum Baldr ok fell hann dauðr til jarðar. Ok hefir þat
mest óhapp verit unnit með goðum ok monnum.
