Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
14
EIN FRITENKJAR
Faar, men dei er innvertes rivande Ulvar. Dei lovar
deg Fridom, men dei gjev deg Trældom,
Syndetrældomen som er den verste Trældom av alle; dei lovar
deg Sæld og Lykke, men dei stel deg burt fraa honom
som aaleine eig Sæle og Fridom for vaar arme Ætt.
Dei lovar deg Tryggjing og Vernd mot alt Hardstyre
og all Ovmagt; men dei gjev deg gladeleg i hans
Magt, som er Får aat alt Hardstyre og all Urett, han,
som er Manntynaren ifraa Upphave. Kjære Kristne!
Lat oss vaka og beda! lat oss prøve Aandine, um dei
er ifraa Gud! Lat oss stengje Øyro og Hjarto for dei
falske Røystir og daarande Galdresongar, som lyder til
oss fraa alle dei myrke Djuv og Avgrunnar i denne
vonde Heimen! Lat oss ræddast for denne ville og
syndefulle Fridomshug, som fraa Adam av hev vori
den djupe og sanne Kjelda til all vaar Naud! Lat oss
beda um „Fred paa Jordi"; for daa fyrst kann og vaar
gode Herre Gud hava Hugnad i Mannsens Ætt." —
Dermed slutta Tala.
Hauk sat og beit seg i Lippa; han var baade arg
og full av Laatt. So snart Presten hadde sagt Amen,
stod han upp og gjekk ut; han burde i Grunnen fara
or Bygdi med same, tenkte han. Det vart ikkje godt
for honom aa vera i Prestegarden etter dette. Skulde
han tala med Presten no, laut han fanten fara med
Lygn, eller so fornærme sin Vert og sin Fårs Ven med
saare Ord. Dessutan var det vel den Tullingen Balle
som kom til aa vera Herre i Huse no. Hadde Gamlen
tøygt seg so langt, so hadde han i Grunnen sleppt Taumen.
Men so var det Ragna. Ragna maatte han tala
med. Og so fekk det skure. Han fekk finne seg i det
andre so godt han kunde. Det vart vel alltid ei Raad
til aa vride seg fraa det. Ein fekk venja seg til aa
tegja her. I dette Samfunde var nok dette den einaste
Utvegen og, dersom ein vilde faa gjort nokon Ting.
„Dessutan, kva kjem alle desse Jaalingane meg ved?"
tenkte han. — I det same kom Hans.. „Kor vert det
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
