Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
SJØ
249
Me vona det. Det var Skam paa høg Tid au,
meinte eg; Bladstyraren heldt det for sjølvsagt.
Folke-meiningi ut-yvi Lande kravde det plent, sagde han.
Han hadde og ei Kjenning av, at dei gode Herrar og
norske Menn ikke var skjemtande med i Aar. Og
min høgvyrde Vén vart løyn og høgtidsam. Eg lydde
med Aahug til hans laagmælte Ord; og han fortrudde
meg, at han i Grunnen inkje visste. Folkefedrane var
tagalle no um Dagen. Men nettupp denne Togni var
det som var so talande. Ein kjende paa seg, at dei
som stod attum den, dei visste kva dei vilde. Han
maatte livande minnast eit franskt Ord som han elles
ikkje rett hugsa; det sagde noko um, at av Folketogn
skulde Kongane taka Varsl. Dette Varsle vilde her
ikkje bli rett tydt; det var me baae tvo samstellte um;
men daa var det greidt at der ikkje var anna aa gjera
for Ærendsmennane aat Folke enn aa vaage Verke.
So langt var me komne, daa eg, som nemnt, saag
paa Klokka. Me tok no til aa tala um honom som
skulde aat Jordi.
Han hadde høyrt til den skrivande Flokken liksom
me. Og han hadde ikkje vori gaavelaus. Tvert imot.
Dertil hadde han havt Harmhug, og ei Kraft til aa
vanvyrde som eg mest hadde ov-unt ’n. Diktar hadde
han visseleg au vori. Men han hadde ikkje kunna
vinne seg fram. Han hadde vori for lite fyri seg, eller
for lite klok paa Verdi, eller for stolt; visst var det:
han hadde vori millom dei mindre kjende. Og no var
han slokna, 29 Aar gamall. Hadde legi daud upp-paa
Riks-Sjukehuse so ingen visste um det. Av dei Arbeidi
som eg kjende til at han hadde steilt med, og som han
vel hadde sett Von til, hadde han ikkje fengi eit
einaste ferdugt. Og so gjekk dei endaa ikring her og
meinte paa, at han skulde vera daain so reint for tidleg
av Vant paa . . . paa den Ting som Kyrkja bed um i
den fjorde Bøni av Fadervaar.
Det var som det kjølte gjenom oss. Bladstyraren
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
