Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
304
FJELL-LUFT
„Aah!" ropa Olaguten og skok seg; „Fjell-Luft er
Fjell-Luft, um ho so var gloande!" — han saug ho i
seg i djupe Drag. Eg var ikkje med paa dette. Eg
murra; denne Fjell-Lufti som skulde vera so frisk, det
var vel au Æventyr? „Hm-hm; hm!"
Olaguten saag paa meg og smaamylte. „Er du lat?"
sa han. „Det gjev seg naar du fær Sveiten ut." Eg
lika ikkje at han var so kry; svara ikkje Orde.
Men det gjekk som han hadde sagt; daa Sveiten
kom gjekk det lettare. Det var ikkje denne vaate,
tunge Sveiten som klisser og kliner og gjer deg vesall
og arm, slik som den me kjenner fraa Byar og
Dal-grytur; han hoppa fraa Panna i lette Dropar som Hagl;
eg vart ledug og frisk so eg kunde ha dansa.
Snart var me fram-paa Brekka. Der ned-under
tøygde Dyrsjøen seg blank og frisk millom
Smaahol-mar og Nes. Og no tok det til aa guste og blaase.
Aa! so friskt og godt. Jau; Olaguten hadde Rett;
Fjell-Luft var Fjell-Luft. Her maatte ein kunna liva
æveleg!
Yvi Fjelli burtanum Sjøen myrkna det; Skyir drog
upp. Gudskjelov; ei Regnskur no, — eg kjende
kor godt ho vilde gjera. Me sette ned Lidi med nytt
Mod. Ein halv Time etter var me ved dei øvste
Bøane.
Her stod Jordine og ropa etter Regn; Soli hadde
steikt deim kvite. „Berre ikkje Regne kjem for seint
no," sagde eg.
„Aa nei," meinte Olaguten. „Er det gamle Grase
avbrent, so skyt det snart upp nytt."
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
