Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
K. 100. Sætt Óláfs konungs ok Brúsa jarls.
Eptir fall Einars jarls tók Brúsi jarl þann hlut landa, er
áðr hafði haft Einarr jarl, þvíat þat var á margra manna vitorði,
með hverjum skildaga þeir Einarr ok Brúsi brœðr hǫfðu félag
sitt gǫrt. En Þorfinni þótti þat réttast, at hálfar eyjar hefði
hvárr þeira; en þó hafði Brúsi þann vetr ii. hluti landa. Eptir
um várit kallaði Þorfinnr til þeira landa við Brúsa, at hann vildi
hafa helming við Brúsa, en Brúsi galt eigi jákvæði til þess.
Áttu þeir þing ok stefnur at þeim málum; gengu þá vinir þeira
at semja þetta mál, ok kom svá, at Þorfinnr lét sér ekki lika
annat en hafa helming eyja ok segir þat með, at Brúsi þurfti
eigi at hafa meirr en þriðjung, með því skaplyndi, sem hann
hafði. Brúsi segir: »ek unða því, segir hann, at hafa þriðjung
landa, þann er ek tók í arf eptir fǫður minn; kallaði ok engi til
þess í hǫnd mér; en nú hefi ek tekit annan þriðjung í arf eptir
bróður minn at réttum máldǫgum. En þó at ek sé vanfœrr til,
at deila kappi við þik, bróðir, þá mun ek þó annars í leita, en játa
undan mér ríkit at svá búnu«. Þeir skilðu svá málstefnu þessa. En
er Brúsi sá, at hann myndi eigi hafa afla til at standa jafnfœtis
við Þorfinn, þvíat Þorfinnr hafði ríki miklu meira ok traust af
Skota-konungi, móðurfǫður sínum, þá réð Brúsi þat af, at fara
ór landi austr á fund Óláfs konungs, ok hafði með sér Rǫgnvald
son sinn; var hann þá x. vetra gamall. En er jarl hitti konung,
þá tók hann vel við honum. En er jarl bar upp ørendi sín ok
segir konungi allan málavǫxt, þann er var með þeim brœðrum,
ok bað konung veita sér styrk til at halda ríki sínu, bauð þar
fram í mót fullkomna vináttu sína. Konungr segir ok tók þar
fyrst til máls, er Haraldr inn hárfagri hafði eignazk óðul ǫll í
Orkneyjum, er jarlar hǫfðu haft jafnan síðan lǫnd þau at léni,
en aldrigi at eign — »en þat til jartegna, segir hann, at þá er
Eiríkr blóðøx ok synir hans váru í Orkneyjum, váru jarlar þeim
lýðskyldir; en er Óláfr Tryggvason, frændi minn, kom þar, þá
gerðisk Sigurðr jarl, faðir þinn, hans maðr. Nu hefi ek tekit arf
allan eptir Óláf konung; vil ek gera þér þann kost, at þú gerisk
minn maðr, mun ek þá fá eyjarnar þér í lén; skulu vit þá freista,
ef ek veiti þér minn styrk, hvárt betr skal at haldi koma, eða
Þorfinni bróður þínum traust Skota-konungs. En ef þú vill eigi
þenna kost, þá mun ek eptir leita þeim eignum ok óðulum, er
várir frændr ok forellrar hafa átt vestr þannug«. Þessar rœður
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
