Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Uphaf Magnús-sona
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
552
HEIMSKRINGLA
høggr af honum fótinn ok stefnir svá til skógar með fjçtri undan.
En um morgininn eptir, er lýsti, þá verÖa þeir varir viö ok fara
eptir honum með hundum ii., er því váru vanir, at spyrja þá upp,
er undan hljópusk, finna hann i skógi, þar sem hann lá ok
5 leyndisk fyrir þeim. Nú taka þeir hann hçndum ok berja ok
beysta ok leika allz konar illa. Siöan draga þeir hann, ljå honum
lifs at hváru nauöula ok engrar annarrar miskunnar, draga hann
til pisla ok settu hann þegar i myrkvastofu, þar er fyrir váru
áðr inni xvi. allir kristnir menn, bundu hann þar bæði í járnum
so ok çörum bçndum, sem fastast máttu þeir. Sva þótti honum
vesçlö ok pislir þær, er fyrr haföi hann haft, sem þat væri skuggi
nçkkurr þess allz ins illa, er fyrr haföi hann haft. Engi maör
så hann augum i þessi prisund, så ér honum bæöi miskunnar;
engum manni þótti aumligt um þann vesaling nema kristnum
15 mçnnum, er þar lágu bundnir meö honum; þeir hçrmuöu ok
grétu hans mein ok sina nauö ok ógæfu. Ok um dag nçkkurn
lçgöu þeir ráö fyrir hann, báöu, at hann hétisk inum helga Óláfi
konungi ok gæfisk til embættismannz ok hans dýröarhúsi, ef
hann kvæmisk meö guðs miskunn ok hans bœnum ór þeiri
20 prisund. Nú játaöi hann því feginn ok gafsk þegar til þess
staöar, sem þeir báöu hann. Nóttina eptir þá þóttisk hann sjá
í svefni mann einn ekki hávan standa þar it næsta sér ok mæla
viö sik á þá leiö: »heyrðu, inn aumi maör, segir hann, hvi ristu
eigi upp?«. Hann segir: »lávarör minn, hvat manna ertu?« segir
25 hann. »Ek em Óláfr konungr, er þú kallaöir á«. »Ó hó, lávarör
minn góör, segir hann, ek vilda feginn upp risa, ef ek mætta,
en ek ligg járnum bundinn ok þó i fjçtri meö þeim mçnnum,
er hér sitja bundnir«. Siöan heitr hann á hann ok kveðr svá
at oröum: »stattu upp skjótt, ok æörask ekki um, vist ertu nú
30 lauss«. Pvi næst vaknaöi hann ok segir þá sinum félçgum, hvat
fyrir hann haföi borit. Siöan báðu þeir hann upp standa ok
freista, ef satt væri. Upp stendr hann ok kendi, at hann var
lauss. Nú segja félagar hans aörir ok kváöu þat honum fyrir
ekki koma mundu, þvíat hurö var læst útan ok innan. På lagöi
35 orö til gamall maör, er þar sat, meinliga haldinn, ok baÖ hann
ekki tortryggva þessa mannz miskunn, er hann haföi lausn af
fengit, segir ok svá, at — »því mun hann jartegn viö þik gçrt
hafa, at þú skylir hans miskunnar njóta ok heöan lauss veröa,
en eigi þér til meiri vesalöar ok pisla; nú lát viö fimt, segir
40 hann, ok leita dura, ok ef þú mátt út komask, þá ertu hólpinn«.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
