Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Aasmund Olavson Vinje (1818–1870) - Haren
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
372
I snara og heisa han hengjer seg.
Og gaupa og maar og bamsen,
og soltne skrubb paa sin vetreveg,
dei taka den lette hamsen.
Han eingong sagde: »Gud hjelpe meg,
som ingenstad kann meg dylja!
Det armaste dyr i skog er eg,
for alle skal meg forfylgja.
»0g inkje so kann eg vinna paa,
men røma for kvert og smjuga;
paa villan vatten eg hoppa iriaa
og beint ifraa livet fljuga«.
Han sprang aat vatnet og sette seg,
og øyro i vedret stode.
Og fisken svam paa sin vaate veg
i soli so glad tilmode.
Og haren paa fisken saag ei stund,
i soli han varmt seg baka’,
so slog han med labb og opnad’ munn,
som vilde han fisken taka.
Men fisken verdt rædd og sporden slær.
og rømer og augo vrengjer,
>
og haren paa strandi siter og lær
so fælt, at han kjeften sprengjer.
Han lo og blødde og sagde so:
»Ein hare kann ogso liva;
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
