Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
no. Vi staar paa deira aksler. Ei stor og god sak skyt
aldri upp fraa rotlaus jord — ver visse paa det.
Det er med mannalivet som med plantelivet. Den
hylstra som sit att fraa ifjor og ser so turr og hard ut,
ho vil ikkje hindre aarsknuppen fraa aa vekse. Nei ho
vil verne um han, denne mjuke barnsungen, so han ikkje
fær koma fortidleg ut og frjose seg helselaus. Naar rette
varmen kjem, og knuppen sprengjer paa, daa opnar hyl-
stra seg. Soleis er det med dei gamle og. Dei vil oss
so vel. Men dei har lang livsrøynsle paa si vis, og læt
seg aldri overtelje med tromp i bordet og digre ord.
Heller ikkje alltid med velvalde ord. Men naar dei ser
det er hjartans aalvor, og ikkje berre eit hugskot, daa
gjev dei seg oftast.
— Og la oss endeleg hugse paa at snart biir vi sjølve
gamle og fær born. Ei ny ætt kjem som kanskje vil
gaa paa vegar som vi ikkje skynar og likar. For utvik-
linga strøymer paa no, so det er fælt. Og tenk daa —
kor saart vilde det ikkje bli for oss aa bli hundsa av
vaare born. Det du har saatt skal du hauste, segjer eit
gamalt ord. Det er noko som heiter gjengjeld, og det er
ein levande ting baade i det private og offentlege liv.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
