Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - II.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
22
Kapellanen heldt lengje paa med den »nordiske
Gudetru«. I den livde vaar gamle Folkeaand
sterkast og klaarast; gjenom den var det, at
Normanna-Aanden paa nytt skulde vek kjast. Og han saag, at
ho »grodde« i det unge Sinn. Det var forunderlegt,
det var styrkjande aa sjaa, kor lett denne unge Sonen
kjende seg att i sine Fedrars Tankar.
Men Daniel var upp i Under yver all den
Visdomen, som Fedrarne vaare hadde nedlagt i Gudelæra
si. Han gjekk heim fraa desse Timarne i djupe
old-nordiske Draumar og tenkte med seg, at dei gamle
Nordmenneme maatte ha voret annat til Karar enn
desse Kruslingarne no.
Men daa han ein Dag fortalde Mor si, kva han
lærde hjaa Presten, vart denne heilt forskræmd og
spurde, um Presten vilde gjera han til Heidning.
Han maatte telja for henne baade lengje og væl, fyrr
ho vart roleg, og sidan talad han aldri meir um dei
»høge Aser« heime. Men di mindre han torde
fortelja, di meir drøymde han.
Ole Johannes spurde ender og daa etter, um han
lærde mykje Tysk. Daa var Daniel i Beit. Men
han fann snart paa aa segja, at der var so mykje
annat, ein maatte læra, fyrr ein kunde taka paa med
Tysken. Dette leet Ole Johannes seg lita med. Paa
same Maaten greidde Daniel seg, naar Bygdefolk elder
Kammeratar spurde han um dette. Vilde nokon vita,
kva det var, ein maatte læra, fyrr ein kunde byrja
med Tysken, so svarad Daniel, at det var
»Grammatikk og slikt nokot.« Det visste han, at ingen forstod.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
