Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - IV.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
106
vera takksam mot so »goddædig« ein Mann. Daniel
var svolten som ein Skrubb, men han misste heile
sin Mathug. Resten av Middagen sat han berre og
prikkad i Maten, og høyrde med halve Øyro paa, at
ein Prest og ein Skrivar dømde Livet av Jaabæk og
jamrad upp i Himmelens Skyer um, kor magert det
var for Embættsmeimerne.
So snart dei var komne fraa Bordet, vilde Daniel
ryma. Men det fekk han ikkje. Han skulde
»versgo ha Kaffi«; dessutan, lagde Grosseraren til,
hadde han godt av aa vera med litt i fint
Selskap, so han kunde læra Folkeskikk. Og so
maatte Daniel »vera med«. Han fekk ikkje eingong
Lov til aa gjøyma seg burt nedi Hagen; Grosserar
Helle hadde nok Bruk for sin Protege. Han vart
utspurd um baade ditt og datt, og daa dei tilslutt
kom inn paa Politikken, so uttalad den same
»behagelige « Gjesten — Hr. Pastor Ring —, at han vilde
vona, Daniel ikkje var Jaabækianar. Daniel svarad,
at han ikkje hadde tenkt vidare yver Politikken, og
det sagde Pastor Ring var rett; Grosseraren meinte
og, at Ungdomen helst burde halda seg ifraa slikt.
»Men Jaabækianar vert han no ikkje«, lagde
Grosseraren til med eit Smil; »so mykje Tiltru hev eg til
Guten.« —
Hjaa Finsen var det paa ein annan Maate.
Finsen brydde seg ikkje um Politikk; men so vilde han
vita, um Daniel hadde funnet Frelsaren, og det kunde
ikkje Daniel greida. So fekk han ein lang
For-maningstale um aa søkja Skaparen i sin Ungdom.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
