Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
20 6
unz honum fannst hann sjálfur vera að sofna.
— Það fönnin var, sem byrgði lik hins liðna.
»Þar kdrir, trú jeg, karlinn enn þá! sjerðu!
svo æpti bóndi, er birti og ut hann leit.
»Svo rektu’ hann burt; í dag er jóladagur,«
anzaði konan. »Gá hvort Gyðingssneypan
við barm sjer hefur bundið fastan pokann.
Sá vill nú út með vörur sinar. Litt’ á:
Hann starir inn sem ætli okkur hjerna
að eiga nóg að gefa fyrir glingur.«
»Lát mig þó sjá hvað skreppu skömmin geymir.
— Nú, sýn mjer, karl!« Og út þau bæði arka.
Þá glórði í frostið í hins látna augum.
Þá blikna þau og æptu bæði af ótta
og íllum hrolli: »Drottinn komi til!
hann hefur orðið úti!« —
Þau reisa hann við, og barnsins böggull fylgdi.
Þau krækja sundur kufii hans — og sjá:
um háls á honum hangir Margrjet litla,
barn þeirra sjálfra — liðiö lik sem hann!
Ei þruma slær, ei eiturormur bitur
sem ofboð það er heltók þessi hjón.
Svo hvitnaði ekki hjarnið eins og hann,
og harðara gellur móðirin en veðrið.
»Guð hefur hefnt. Því hel og harka okkar,
en hretið ekki, myrti þetta barn.
Og svo mun okkur úthýst likt og honum
þá berjum við að náðardyrum Drottins!« —
Þá fært varð yfir skóginn skyndiboð
frá bæ þeim barst þar dóttirin hafði dvalið.
Hún hafði viljað heim til foreldranna
á laun og hafði villst í sögðu veðri.
Nú lá hinn gamli liðinn inn við eldinn,
og bóndinn hjá þar húkti líkur nánum
af hryggð og sút og reyndi að rétta líkið
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
