Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
68
að maðurinn eigi ekki aö geta beygt sig fyrir hinu guðlega boöi fyr
en skilningurmn eða skynsemin telji það sennilegt.
Þá þykir mjer höf. eigi hafa fariö alls kostar vel meö hina
gull-fögru dæmisögu frelsarans um hinn týnda son. Pað skal að visu játað,
aö kvæöi hans er aö sumu leyti mikilfenglegt, einkum fyrri parturinn,
og næsta einkennilegt. En frásögn Lúkasar er þó fegurri en sira
Valdi-mars. Jeg skal benda á, hvaö jeg aðallega á við, Pegar hinn týndi
sonur fer aö ranka viö sjer og iörast, mælir hann svo viö sjálfan sig:
»Jeg vil taka mig upp og fara til fööur mins og segja viö hann: faöir!
jeg hefi syndgað möti himninum og fyrir pjer og er ekki lengur veröur
aö heita sonur þinn. Far þú meö mig eins og einn af daglaunamönnum
þinum.«- Hærra hugsar hann ekki, og meiru finnst honum ekki aö hann
geti búizt viö. En svo þegar heim kemur til fööurins og hann tekur
aö mæla, kemst hann, eptir frásögn Lúkasar, aldrei lengra en þetta:
»Faöir minn, jeg hefi syndgaö móti himninum og fyrir þjer, og er nü
ekki framar veröur aö heita sonur þinn.« Pegar þangaö er komiö tali
hans, gripur faöirinn fram i; hinn fyrirgefandi, fagnandi kærleikur yfir
hinum synduga, er bætir ráð sitt, er svo mikill, aö hann þegar býður
aö færa soninn i hina beztu skikkju og draga hring á hönd honum.
Svo sjálfsagt finnst fööurkærleikanum aö skoöa hann sem son, og bón
sonarins um aö mega gerast daglaunamaöur hans, kemst alls ekki aö.
Einmitt þessi lýsing á kærleika föðurins finnst mjer svo undrafalleg. En
þetta kemur eigi fram i kvæði síra V. Hann segir svo frá:
»Og góðu bættur jeg þykist þá,
ef þú mig ei rekur brott;
ef vera með þínum þjónum eg má
mjer þykir það næsta gott.«
Pá get jeg ekki leitt hjå mjer aö minnast á eitt kvæöi enn; þaö
er kvæöiö »Kornelius«. far segir sira V. meöal annars svo:
»I sömu villu veður þú
sem voru fyrst i kristnir menn;
þeir hugðu duga tóma trú,
því trúa margir enn.«
Hinir fyrstu kristnu menn hafa átt, eptir þvi sem segir í þessu
kvæöi, aö vaöa í þeirri tvöföldu villu: i) aö allir heiðingjarnir, jafnvel
hinir hjartabeztu, væru fordæmdir, og 2) aö tóm trú (líklega == trú,
sem að eins er köld játning varanna) án kærleiksverka væri nóg til
sálu-hjálpar. Mjer liggur við að segja: ekki er nú vitnisburðurinn góður,
sem hinir fyrstu kristnu menn (og þá fvrst og fremst Pjetur postuli)
fá hjá höf. Bifliuljóöanna á þessum staö. Þaö virðist eigi vera
van-pörf á, aö biðja lesendur Bifiiuljóðanna aö ljúka upp nýja testamentinu
og lesa yfir 10. kap. i Postulanna gjörningum, sem kvæði þetta er ort
út af. Þvi aö mjer dylst þaö eigi, aö sira V. ber hjer mjög’ ósannar
sakir á hina fyrstu kristnu menn, og haföi jeg sízt búizt við ákúrum í
garð þeirra frá sira V. — Það þarf eigi aö eyða mörgum oröum aö því
að sanna f>að, að hinir fyrstu kristnu menn, og þá fyrst og fremst
post-ular Krists, álitu alls eigi heiöingjana fordæmda, eins og sira V. ber þeim
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
