Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
172
»Der ligger du i Havet med Byer og med Slot
En rødmusset Glut på et Silkebolster blåt,
En blinkende Smaragd i sin sølverne Karm,
En blussende Brud i sin stærke Brudgoms Arm. —
Om Jiæmpehøjen svæver i Natten Skvgger frern;
Den gamle Helt besøger. sin fordums Storheds Hjem;
I Mosen danse Alferne med strågule Hår,
Mens Rørdrummen pauker og Nattergalen slår.
Hvor Skoven hælder ned mod Søens grønne Rand,
Der knejser røden Borgmur og ser sig i Vand. — —
Den sommerglade Lærke han kviddrer højt i Luft
Og Jordbærret krydrer Skovsletten med sin Duft,
Mens Ræv og Hare pusle rundt om i hine Krat,
Den Brune Hjort sig bn-ster med sin kronede Hat«.1
Það er land, þar sem unun er að lifa og þar sem dauðinn er eins
og að ganga glaður og rólegur til rekkju:
»Når alting er til Ende og Natten stunder til,
Når slukket er i Mulmet Livssolens Strålespil, —
Ak kunde jeg da lægge til Ro mig i din Eng,
Dit Grønsværtæppe trække over mig og min Seng. 2
Þannig er Danmörk i augum Chr. Winthers. Þar er lifið einlæg
ást, hrein og öflug dst, sem skáldið kveður um i ljóðum sinum »Til
stúlku« og i »Hjartarräsinni«. Georg Brandes kemst svo að orði í
bók sinni »Dönsk skåld«: »Eins og gleðileikir Heibergs er sú bók,
sem danskir feður fá sonum sinum i hendur, eins og ævintýri
Ander-sens er sü bok, sem danskar mæður lesa fyrir börnum sinum,
þannig eru og ástakvæði Winthers sú heppilegasta gjöf, er
dansk-ur yngissveinn getur valið þeirri stúlku, sem hann elskar«.
1 P.’e. Þar hvílír þú í sænum með hallir og bæi, sem yngismær rjóð í
kinn-um á bláum silkibeði, sem blikandi smaragð greyptur í silfur, sem roðnandi
brúður á armi öflugs vinar.
Á nóttum svífa skuggar fram um forna hauga og hetjan aldna leitar
heimkynna sinnar fornu frægðar; á mýrum leika ljóshærðir álfar, en
stjörnu-hegrinn trumbar og næturgalinn kveður dillandi rómi.
Þar sem skóginum hallar niður að grænum grundum við vatnið,
gnæfir rauður hallarmúr og speglar sig í djúpinu. — — Lævirkinn fagnar
sumarbliöunni og kvakar háum rómi, jarðberin dreifa angandi ilm um
mðrk-ina, en refir og hjerar eru á sífeldu róli þarna inni í kjarrinu, ogj brúnir
hirtir bera drembilega hákrýnd höfuð.
2 Þ. e. Þegar allt er á enda og nóttin sækir að, þegar sorta dregur fjTÍr
geisla-dýrð lífssólarinnar, — ó, að jeg þá maetti leggja mig til hvíldar á engi þínu
og breiða grænu grasblæjuna þína yfir mig og rúmið mitt.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
