Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
fer lengra en hæfilegt er, t. d. þegar hann vill eigna
nafngreind-um manni þá og þá söguna. Þó aö hægt sé að sanna, að hitt
og þetta eða margt sé harðbendlaö viö þanti og þann mann, er
þó langt skref til þess, að sá hinn sami sé lika höfundur
sög-unnar. Lengra finst mér ekki vera hægt að fara en segja, að sá
og sá hafi verið — líklega verið — einhver helzti heimildarmaöur
söguhöfundarins; en hann — heimildarmaðurinn — verður ekki
fyrir því höfundur. I öörum ritgjörðum finst mér höf. oft beita
rangri aöferð í rannsókn sinni og laðast til aö sveigja orö
heim-ildarritä í öfuga stefnu, í stað þess að skilja þau eins og mér
finst liggja beinast við. — Paraf sprettur meðal annars aö miklu
ágreiningur okkar á milli um Eddukvæðin —. Sömuleiðis vill höf.
oft og einatt leggjast dýpra, en þörf er á; það er stundum eins og
hann búi sér tíl huliösblæju og ímyndi sér, að bak við liana liggi
gull og gersemar, og svo er urn að gera að rífa blæjuna í sundur,
svo að dagsbrún vísindanna nái að komast inn. Til þess að geta það,
þarf margar og margvíslegar tilgátur, margar skorður og stoðir
þessum tilgátum til stuðnings. Alt er þá undir því komið, hvernig
þessar stoðir eru, og er það ekki furða, þótt mönnum lítist oft
misjafnt á þær — þegar farið er að treysta þær. Sumum kunna
að þykja þær styrkar, en þá er eftír að vita, hverju afli {seir hafa
beitt við þær. Tilgátur eru ólíkar í ebli sínu; sumar eru svo
sennilegar, að þær eru teknar gildar að minsta kosti um svo og
svo langan tíma; sumar hverfa þegar í stað. Paö er ekki aðferð
höf. eins að beita töluverðum tílgátum; margir fræðimenn hafa
beitt og beita enn þessari aðfer5 — enda verður heldur ekki hjá
henni komist. En aðalatriðið er það, að lei5a ekki meira fram úr
heimildariindum, en sennilegt og skaplegt er, en það sannast hér
sem oftar, að vandratað er meðalhófið. En það, sem ég dáðist
einna mest að hjá þeim manni, er hér við háskólann var
kenni-faðir okkar beggja, höf. og minn, þótt ég nyti hans stutta
stund, — ég á við gamla Maðvig —, var, að hann altaf og
al-staðar tók það skýrt og skýrast fram af öllu, hvað stæði í
heim-ildarritunum, hvað langt þa5 næði — »hingað og ekki lengra*, —
og svo vítti hann harðlega alt það vísindalega hrófatildur, sem
einkum Pjóðverjar oft og einatt hafa hrúgað upp, um leið og hann
sýndi fram á, að heimildarorðin gætu ekki verið með réttu
óbil-andi undirstaða svo mikilla kastala, eða þá að þau væru misskilin
eða því um likt. Eg get með sanni sagt, að hér í Danmörku er
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
