Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
89
Sveinn var söngmaður og smiður; haföi forsöngvaratign i
kirkjunni og við öll hátíðleg tækifæri í heimahúsum.
Hann smíðaöi fyrir afa minn, þaö sem fyrir kom, og lagfæröi
búsgögn þeirra hjóna. Hann haföi smíöaö líkkistur þeirra löngu
fyrir mitt minni og er mælt, að karlarnir hafi veriö ölteitir meöart
surtlur voru í smíðum.
Pegar Sveinn kom til afa, heilsaöi hann honum á þessa leið:
»Sæll í guöi og blessaöur.« — »Blessi þig drottinn,« sagÖi
afi-Báöir tóku ofan og kystust.
Sveinn var vitsmunamaöur og haföi afi hann fyrir ráðgjafa,
þegar vandamál bar aö höndum.
Afi geröi orö eftir Sveini, þegar hann skyldi gefa dætur sínar
og sátu þeir þá langa hríð á ráðstefnu.
Sveinn var eini gesturinn. sem taföi fyrir afa. Vanlega hélt
hann áfram verki sínu, þó gestir kæmu, og eins þó hann spyrÖi
þá almæltra tíöinda. Pegar Sveinn kom, brá hann út af venjunni.
Vanalega fóru karlarnir inn í skemmu afa míns, og sátu þar
tímunum saman. Afi tók brennivínshálftunnu í sumarkauptíöinni og
geymdi hana í skemmunni, og höfÖu menn þaö fyrir satt, aö
karlarnir gleddu sig á tunnunni, þegar þeir dveldu í kofanum.
Hins vegar gaf afi mörgum manni staup, sem bar að garði hans;
því að þá var kaffið ekki orðið þjóödrykkur, en
brennivinspottur-inn kostaði aÖeins 16 skildinga.
Sveini þótti gott í staupinu og afa mínum sömuleiöis. En
þeir voru hófsmenn í þeirri grein, eins og öllum öörum. Afi gaf
Sveini á pelaglasiö, þegar hann fór heim til sín, einkum þegar hann
kom í þágu afa míns, eöa vann eitthvaö fyrir hann. Stundum
sendi hann Sveini í glasi á sunnudagsmorgna — þegar vel
viör-aöi, þurkar gengu á sumrum, en hlákur á vetrum, eða góöviöri
og jarðsæld. Pá lét afi lesa húslestur meö mikilli guörækni. En
ef hríðar gengu á vetrum og óþurkar á sumrum, slepti hann
lestr-inum og var þá fálátur og þungur á brún. Pó lét hann jafnan
lesa á hátíöum, hvernig sem viðraði, ’og sendi þá Sveini bláa
fleyg-inn fullan af brennivíni. — Pelaglasiö, sem fór milli þeirra, var
blár »fleygur«. —
Afi las jafnan á Vídalín, þegar sunnudagalestrar voru hafðir
um hönd. — Honum þótti alt annaö guösorð »dáölaust«. En
amma haföi mestar mætur á Hallgrímssálmum.
Afi mun hafa dreypt á brennivíni á hverjum morgni, þegar hann
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
