Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
7°
var kominn á fætur. Mat sinn át hann á kvöldin — eöa sva var
hann vanur að gera á veturna. Uppáhaldsmatur hans var
skyr-tnorkinn hákall, hangikjöt og magáll, en einkum baunaspað feitt
með stnjöri ut undir.
Pegar hann fékk baunir, brytjaöi hann kjötiö í skálina og setti
hana svo á lófa sinn. Stundum sagði hann, þegar hann hafði étið
nokkra spæni, og leit um leið til ömmu: »Pað eru engin
mýk-indi í þessu.« ■— »Paö er nú og,« mælti amma, gekk fram og
sótti smjörsneið á knífsodd og rendi niöur í skálina.
Þegar hann var mettur, hallaöi hann sér út af og sofnaði.
Hann gat verið matarlaus í 2—3 daga. En svo gåt hann étið á
við 3 og varð ekki meint af. Petta gåt hann leikið fram að
gamals aldri.
Afi og og amma dóu bæði í sömu vikunni. Pau lágu stutt
•og hafa að líkindum dáið úr lungnabólgu.
Eg man eftir þeim tíma, sem þau lágu. — Fólkið læddist á
tánum um baðstofuna og enginn þorði að hósta né ræskja sig. Afi
sendi eftir Sveini, þegar hann hafði legið 2 eða 3 daga. — Og
kom hann þegar; settist á rúmstokkinn innan við sparlakið, en
fótahluturinn sást fram undan.
Svona sat Sveinn gamli lengi dags og bifaðist hvergi.
Karl-arnir töluöu eitthvað hljótt og var enginn kvaddur til þeirra mála.
Pegar afa og ömmu elnaði sótíin, var sent eftir prestinum,
til að þjónusta þau. — Ég var frammi viö hjá heimilisfólkinu, þegar
sent var eftir prestinum, og vissi hvað klukkan sló. Ég man að
einhver sagði þá: »Já, nú held ég megi fara að tuka þær svörtu
ofan af bitunum.«
Petta þoldi ég ekki, að það rættist, að afi og amma yrðu
kistulögð og grafin í jörð, Tárin komu fram í augun. En ég
vildi ekki låta fólkið sjá þau; fór því út í hesthúskofa og grét
þar- — lagöist upp í stallinn, svo ég skyldi síður íinnast. —
Pegar presturinn kom, var búið að breiða að nýju yfir öll
rúmin, sópa gólfið aftur, en fólkið var sparibúið. Allir voru hljóðir
og með sorgblandinn hátíðasvip. Sveinn gamli talaði víð prestinn,
en enginn annar það sem heitið gat.
Afi lét sér hvergi bregða, þegar presturinn hélt skriftaræðuna.
En amma flóði í tárum, Pegar hún saup á bikarnum, skvettist
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
