Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
169
á miðju strætinu sá hatin liggja tvöfalda járnbraut, en miklu
veiga-minni en þá, sem hann kom me5. Og eftir þessum sporbrautum
þutu vagnar meö fárra mínútna millibili; en hvað það var, sem
knúöi þá áfram, hafði hann enga hugmynd um, því engir hestar
gengu fyrir þeim, og engin eimreið rann á undan þeim, en upp
úr þeim lá skott eða rófa, sem straukst við gildan vírstreng, er
lá yfir strætinu. Og þegar hann fór að aðgæta betur, sá hann,
aö yfir strætinu lá vefur af vírstrengjum, ýmist strengdir hver í
annan eða í stólpa, sem reknir vóru niöur fram með táinu. En það
var honum óskiljanlegt, hvað allur sá strengjavefur átti að þýða.
Pað mátti svo heita, að hér væri kominn nýr himinn og ný jörð,
svo ólíkt var alt því, sem hann hafði vanist. Himininn allur
þan-inn með vírstrengjum og niðri á jörðunni alt á þjótandi ferð og
ílugi. Gufuvagnar brunuðu áfram, og hinir vagnarnir með rófuna
virtust ekki gefa þeim mikið eftir. Fólkstraumurinn upphafs- og
endalaus, og innan um alla þvöguna margir tugir af hestum og
vögnum. Alt æddi áfram, alstaðar var líf og hreyfing, alt virtist
stefna í einhverja átt, stefna að einhverju takmarki, sem Jón sá
hvergi.
Pá heyrði hann alt í einu einhvern segja viö sig: »Manor
Hotel«, og ekki nóg með þaö, heldur stakk sá hinn sami miða í
lófa hans með sömu orðum á. »Manor Hotel« endurtók hann og
tók i handlegginn á Jóni og dró hann lengra fram á pallinn. Pá
sá hann, að framan við gangstéttina stóð skrautlegur vagn með
tveimur hvítum gæðingum fyrir. Nú skildi hann, hvernig í öllu lá:
— Stjórnin hafði náttúrlega sent þenna mann með skrautlega
vagninn og hvítu hestana, til að sækja járnbrautarnefndina og
flytja hann á fund þeirra. Hann áleit sjálfsagt ab fara með
mann-inum og var nærri kominn a& vagninum, þegar hann heyrði
einhvern á bak við sig ávarpa sig og segja: »Komdu sæll!«
Jón snerist snögglega við. Hann varð fegnari, en frá verði
sagt, að vera ávarpaður á íslenzku, og aldrei hafði honum heyrst
ís-lenzk tunga eins hljómfögur og nú
»Komdu blessaður,« sagöi hann, »hver sem þú ert.«
Aðkomumaður tók í hönd hans mjög alúðlega og sagði: »Er
það járnbrautarnefndin frá Nýja-íslandi, sem ég hefi þann heiður
að ávarpa?«
»Sá er maðurinn,« sagöi Jón. »En hvernig vissir þú með
leyfi, að ég mundi vera á ferðinni sem járnbrautarnefndí«
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
