Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
29de Marts 1879,
«»« .
Ved»raheimen.
99
heldt her den 2dre Marts, og som Jnnsendaren
segjer forargad« Folk ved den Maaten, ho umtalad
Tidsaand en vaar paa. Gg var au i Kyrkja
den Gongen, men hohrde ikkje nokot av dei Ordi,
som St. segjer vakte slik Forarging Teksten hand-
lad um Jesu Freisting, ,,korleids?p’ Satan syreheldt
Frelsareii alle Rikje og Herlegdomar paa Jordi og
lovad honom det alt, um han vilde tilbeda honom-
»Er ikkje det den same Freisting, som me tidt er
ute fyr alle, naar Tanken um verdsleg Visdotn,
Magt og Glans er det einaste, som me bryr oss
um. ’J vor Tid findes der vist det, som præ-
diker som saa: faa saa og saa megen Knnskab, saa
kan du blive Hoved og Styrer baade i Kommune
og Stat. Gud bevare mig fra at prcedike mod
den sande Fædrelandskjærlighed; menivorTids-
aand er noget, som ikke er rigtig fort,
heller ikke hvidt; men om jeg tør betjene mig
af det Udtryk, saa er den graa’·« DettaiSam-
band med det Presten fyrr hadde sagt i den anl-
vorslege og sanningsrike Talen sin, var visst ikkje
usannt.
Det synest iallfall vera ikkje so liten ,,Graa-
skap« elder rettare Raaskap i det aa taka paa ein
avhalden Mattn som Kapellanen vaar, rengja Ordi
hans og spreida dei aalmennt ut gjenom eit offent-
legt Blad. Usemja millom Prest og Menigheit er
ingen god Ting; det hev me dessverre roynt altfor
mykje.
Det gamle Ordet »Tenk fyrr du talar«’ synest
i denne Tid aa vera anlagt. Det var visst mykje
likare aa faa ei Greida paa Saki fyrst, fyrr ·Ein
— etter nyaste Mote — steig fram offentleg paa
den Maaten. Ein kunde tala med Mannen, fyrr
Ein i Uvissa flaug avstad i utidig Iver fyr sine
,,Jsmer««; det var baade meir ærlegt og meir
kristelegt
Kvitseid 21 Marts 1879.
G. F.
Meir nm Thingvali i Telemarks Fylkc.
J No 19 av Fedraheimen hev ein Jnsendar
under Merket 6—s— uttalat seg um havelege Stor-
thingsemne syr Telemarks Fylkje. Bland dei, han
daa set upp er Presten Jespersen sraa Drangedal,
og Sakforar Bentsen fraa Kraakeroy· Vist er det,
at desse Menn mykje bære enn dei me no hev,
(Rinde undateken) kunde repræsentera Folkemeiningji
i Fylket; men eg kann daa aldri faa i Hovudet
mitt, kvisyr me daaso endeleg skal draga Prestarne
inn i Politik og Storthing og gjera dei til politiske
Kamphanar, dei, som eg tenkte bare skulle vera
aandelege Stridsmenn paa Jordi. Dei kann nok
kanskje vera folkelege og frilynte so lengje det
inkje gjeld meir enn so paalag; men det er sjeldan
Eiii kann lita fullt paa dei, naar sdet knip. —
Den andre, som er syreslegjen, Sakfyirar Bentsen,
skal nok an vera ein Fagnamann og standa paa
Bondesida, so det Visst kunna vera rett aa ten-
kja paa honom; men det synest vera mest skamlegt,
at me skal trengja henta Storthingsmenn fyr Fylket
ifraa Byarne; kunde me paa nokon Maate
berga oss med vaare eigne, vilde det veraso mykje
hugsamare. — So kjem Jnnsendaren liksom paa
ein Slump til aa nemna Laardalsklokkaren Olav
Sandland, inkje fyr aasegja nokot godt um honom,
langtifraa! men fhr aa sortelja, at det einaste han
er kjend fyr, er den Ugreida han volde i seinste
Valet. Eg vil spyrja: Var det han, som volde
Ugreida? Kunde han nokot til, at dei som styrde
Vali var slike Stakkarar, som dei var, og inkje
kjende Loveti bære? Sosegjer han vidare, at han
(Sandland) er lite kjend og sjeldan kjem utor
Bygdi si, og at han inkje er kjend i Politikken.
Eg skal daa fyr honom og andre uplysa at Olav
Sandland isPolitikken er frihugad som faa, og
Maalsaki og Folkehegskulen hev i honom sin beste
Maalsmatin heruppe. Han hev no i Vetter hal-
·det Folkemote baade heime i si eigjo Bygd og i
Grannesokni, som hev voret godt søkte, og alle,
baade Gamle og Unge, hev likat honom reint
makalaust· Hans reint gode Talegaavur og
sunne politiske Sans trur eg skulde gjera honom
til ein av dei beste Thingmenn, som vaart Fylke
kann skaffa.
Eg er daa altso einig med ,,Morgedølen« i aa set-
ja Olav Sandland øvstbland deinye, som me burde
tenkja paa til næste Storthingsvalet·
J. 0.
Nye Storthiugscmne sraa Telemarks Fylke.
Til den, som skreiv um dettai No 19, vil
eg segja nokre Ord, Atme endeleg lyt halda paa
Rinde, det er eg —- og alle som eg hev hoyrt —
samde med han um. Likeins at Bentsen burde
verta vald. Av dei andre Storthingsemni, som
er omtalte, vil Jnnsendaren, i No. 19 hava
burt Sandland. Der held eg imot han. Gg trur
at Sandland er med dei fyrste av vaare Stor-
thingsemne her uppe. Han hev haldet seg meir
roleg i dei seinare Aari,men at han held paa sine
gamle Synsmaatar, i det heile daa, og fylgjer
godt med Tidi, det veit eg. Og ikkje hev Sand- ·
land misst nokot av Folks Tillit i den Bygdi, han
bur i. Han hev haldetfleire Foredrag der, og Folk
likar han svært godt. Han er likso hugvarm fyr
Fridom og folkeleg Upplysning no som fyrr. Eg
trur ikkje, me hev stødare og meir paalitande Karar
aasenda paa Thinget enn Sandland. No hev han
’RIIysteretiz so ingen tarv vera rædd nokor Ugreida;
det var »Sjavvili« av Jnns· aa snitta Sandland
fyr den Ugreida; den hadde han godt kunnat gloymt
longe sidan. O.
»Paa Boudcbaruets Bokmaal.«
(G-)
J eit Tillegsblad til No. 1 av denne Tids-
fkrifti segjer Høyem:
,,N01«Slc skulebolcsamlag« er no i Stand, om
det een er lite og veikt. Talc for Samsyne og
velkonme i leget Bg viiger SoleidS Ti Sende ut
no 1 giv dette miinadskrifta Berre no dei ileSte
lagsmenner kunde Enne Seg tilfreds med det i
det, Som mest vztte1s, So vilde eg vera mykje
gla(l. At alle i eit og alt Skulde Samstava med
meg, er meire, een eg vælger Ii. vone; Serleg vil
dette vera voulaust med ordbrigdom og Stav—
Det Ser eg best av alle dei brevom,»·
Som lagsmenner har Skreve sit megi denne tiden;
Setningen.
for Some becl om AaSenS, Some om ei sendt eldeis
StaviUg, Some bed meg Stava beint etter uttalen,
Some bed meg holde from, Slik Som eg i dei
fø1«re bokom mine har bør·ja, Some bed meg rside
meg S·jølv i den Saken· Greiclt er det soleids,
at ikche alle kan fri den ting l1eilt etter ønskjex
og derfor bed eg, at folk mki sjki pki Slikt med
frilyncl hug. —- Det vil falle meg lettest, om eg
fik legge Stavemkiten noko usemare utialen; for
eg tykkjer ikkje om Ti henge pei bokmsile Slilce
største Ugjerningsmann og den største Usæling paa
Jordi. Den bleike, sjælesjuke Kvinna steig stirande
og fæl sram mot honom i sine lange Likklæde og
kravde att av honom sitt Liv og sin blomande
Ungdom, og den vesle Foreldrelause der heime. ..
Dei, som saag Gystein Hauk otte Dagar etter,
kjende honom ikkje att. —
Han skreiv eit stutt Brev heim. ,,Farvæl,
no er det slutt. Gloym meg; eg vil gloyma meg
sjolv« Eg vil roma fyr meg sjolv og mine grøte-
tege Minne, rgma all Jordi rundt, til eg finn
Danden· Farvæl, kjære Foer, Farvæl, kjære, kjære
Moer! Eg er fortapt; eg hev misst alt. Kjære
Moer, legg Blomar paa Gravi hennar, mange,
mange Vlomar; for ho var so fager, og eg
hadde henne so kjær. Og ver god mot den
vesle· . ..«
— Mange Aar gjekk; ingen vis-ste, kor Hauk
ferdest. Heime gjekk det mange Segner mn honom;
sume sagde, at han var sjuk elder galen; eit stort
Bakstrcevarblad fortalde endaa, at ,,ein kjend Radi-
kalist, som i si Tid arbeidde i eit kjent radikalt
Blad her i Byen, no 7endeleg’ var komen paa
Daarekista««; andre sagde, at han var daaen. Til-
ic-
slutt var han gløymd. Men Tiderne gjekk, og
mangt og mykje skifte med dei.
XXVI.
Gystein Hauk var alt ein gamall Mann. Han
hadde slitet si Tid paa mange Maatar og paa
mange Studer, og no var han trøytt. Men ein
einaste Ting hadde han att, som han maatte gjera.
No, daa han var avgloymd av alle, no, daa væl
ingen lenger vilde sjaa surt til, um han viste seg
paa gamle Tufter, no vilde han heim og sjaa
Gravi hennar, og Son sin, og naar han hadde
gjort det — ja, so var han ferdug.
Han kom til Heimbygdi si, og det fyrste han
gjorde var aa vitja Kyrkjegarden. Der saag dei
ein Sumardag i Kveldingi ein stor, men boygd
Mann med stort, kvitt Skjegg og utlandske Klæde,
gjekk og las paa Gravskrifterne.
Paa den fyrste Steinen, han kom til, stod:
,,Johannes Flint, Fut· Ver trufast til Enden, so
skal du faa Livsens Kruna.« Den gamle Mannen
drog paa Akslerne og gjekk lenger inn. So kom
han til Prestegravi· Der stod trinye Gravsteinar.
Paa den eine stod: ,,Leopold Georg Kristian
Hauk, Provs·« — Det var Faer hans.
Paa den andre stod: ,,Julie Henriette Hauk,
fødd Petersen.« — Det var Moer hans.
Paa den tredie stod: ,,Ragna Hauk, fodd
Vangen·« —— Det var Kona.
Den store gamle Mannen med det kvite Skjeg-
get sat paa ei Grav og greet. Ein liten rundlagd
Mann i svarte Klæde og med ein svart breidskyggd
Hatt kom drivandefram-um Kyrkjegarden ved Sole-
gladsbil; han saag den framande Mannen der
inne, stod ei Stund og undrast, tok so tilslutt den
Raadi og gjekk burt til honom. Daa fat den
Framande med Hovudet studt til Haandi og stirde
nedfyr seg; det saag ikkje ut til, at han gaadde
den som kom.
,,God Kveldl« sagde den Nykomne med gnellt,
syngjande Mæle. Hauk saag npp. ,,Godkveld,«
sagde han; ,,kven er De?" — ,,Eg er Klokkaren
her i Sokni, og mitt Namn er Gabriel Vikstad".«
— ,,Jaso,« sagde Hauk, ,,so kann De væl fortelja
meg eit og annat or Bygdi daa«·
(Slutt i næste No.)
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
