Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Fedraheimen. sz
Eii Blad aat det norslie Folket.
MMM
Kjem ut kvar Onsdag og Laurdag.
c
Pris fyr Fsordnngaarer:
Kr. 1,10 (= 33 ß) med )
Porto og alt. Vetaliiig
fyreaitt. · l
Onsdag den 16de April 1879.
Lysingar kostar 10 Øine
(3 ß) Petitlina, og daa
etter Maaten fyr større
Vokstavar.
ZY Afargi—
Utan sRang.
Skaaiist Folkeliv paa 1880-Talet, teiknat av
Ave.
11.
(Framhald.)
Nemndemannskona vart djupt rord ao aa sjaa
denne Daniels Aatferd; ho sann med ein Gong,’
at den Guten endaa saag sin og hyggjeleg ut, pleiit
som han hadde voret sodd av ,,rigtigtFolk.« Den
Maaten Assar bar seg paa var derimot usoineleg,
reint i Strid med all god Skikk; —;,men«, tenkte
ho, idi ho kleiv ned av Benken att, »det er no
væl ikkje meir ventande av Son aat Bymaalaren»«
Per Mylnar hadde med ein »Stand53manns«
fjxdlvtekne Rett stellt seg upp i Sakristidori, so hati
skod«"ands« Andlit medYspBZriiikaZleids « fekk««hsa’n" "
sjaa, kor Daniel snoggad seg med aa reisa upsi
Bengta fraa det uviljande Knefallet hennar, og kor
han sidan varde henne mot den nærsøkne Folke-
mugen. Per vart ved detta so underleg varm;
det viste seg fyr hans indre Syn ei Framtidshildring,
som i meir enn ein Maate fekk honom til aa gløyt11a
burt Presten. Herremannskjolen vart braadt so
ulagleg, han drog ’n av seg der han stod, tett inn
— ved Altaren. Dei, som saag denne uvanlege Gjer-
ningen, vart sorfcelte. Men Per Mylnarsjolv mer-
kad knappt kvat han hadde gjort, syrr Presten tok
til aa spyrja Son hans og fekk Svar or sjolve
Boki, Ord syr Ord, visseleg berre paa Rams, men
det brydde ikkje Pei- seg um; han briskad seg byrg
yver Gutens Lærdom. Daa saag han tydeleg, at
Nemndemannsdotteri boygde seg nokot attum Daniel,
og høyrde, kor ho med tydeleg Koiskring syrestavad
honom kvart Ordet. Mylnaren vart kald; Fram-
tidshildringi sraus hurt. —- Nei, Daniel skulde
studera, han skulde verta Prest; det skulde verta dei
rike Bonderne og deira Born, som skulde trengja
- Rettleiding og Raad av Son hans, ikkje han av
dei. — —- -
Med eit halvhogt: ,,detta dreg Ut; eg gjeng
heim ei Stund," nikkad han til ein annan Stands-
mann der jamsides honom, ein Underloytnant hadde
voret, som budde i Sokni. Denne nikkad igjen,
og dei gjekk baae inn i Sakristiet, der Per kastad
Pelsen sin laust kring Akslerne. Derved kom han
til aa sjaa verkeleg storkarsleg ut, totte dei, som
saag honom ganga yver Kyrkjegarden i Lag med
Loytnantenz men det var Ingen, som visste, at
Pelsen var for trong i Armholerne og difyr hekk
laust ikring den gode Mylnaren og gav honom
Utsyn av aa vera ein annan enn han var; —
slikt hender ofta. —
Vivet hans hadde av alt ihop berre hoyrt
Son sins Svar, som væl var nokot seinfore, men
iallfall greide, og ho saag hans ridderlege Umsut
fyr den unge, væne Nenmdemannsdotteri. — Aa,
um . . . nm Per ikkje var so einvisl —
Olu gav Bengta meir enn eit venlegt Ang-
nekast og vaagad seg heilt fram i Radi, daa Da-
niel heppeleg hadde sluppet igjenom fyrste Herosla·
Too Timar seinare var det forgretne Kyrkje-
solket spreidde til alle Leiderz Konfirmationsung-
domen sat kvar i sin kyrre og stille Heim· Jngi
verdsleg Uroing maatte skipla denne Dagens Jnn-
trykk, og det var syrst Sundagen deretter, daa dei
Unge hadde voret til Alt-ers, at det vart raad-
lagt milloin dei og Foreldri um Framtidi, —-— det
vil daa segja i dei Heimar, der ikkje Sonen berre
haddes aa tenkja paa aa· ·taka Garden, og Dotteri
·aa venta paa den rikaste Bidlen som baud seg.
Ul-
Ein Sundagsmorgoii seks Aar etter gjekk
Daniel i Hugverk og Pinsla att og fram i eit
Kammers, som no var innreidt til Rom aat »Herr
Studenten«, — det var eine »Handkammerset« 1) aat
Moer hans. Med Møda, Sorg og Ræddhug hadde
han endeleg vunnest paa aa taka Studenteksamen,
og no syrestod nokot, som syr honom tyktest endaa
verre. Han skulde i Dag preika i Kyrkja og so-
leids taka eit nytt Stig paa den Martyrvegen, som
han alt ifraa Barndomen av var vigd til.
Kor skulde han vaaga aa tala Guds Ord til
desse gamle Menn og Kvinnutn’ som hadde set
honom veksa opp? Um han no ned i Kyrkje-Aal-
mugen skulde faa sjaa att sin gamle Leikbroer, no
Bymaalaren Assar og hans Skalke-Augo — aa,
han. med sitt gode Hovud og Hesteminne vilde
visst nok kjenna att den aarsgamle Preika aat
Provsten, som Daniel no hadde fenget laant —
til Takk fyr eit Pengelaan av Fader Per! —-
Og Olu, ho, som gjenom heile denne tunge
Skuletidi so ofta hadde voret fyr hans Tankar ——
ho og den særde Har-en ...Den, som endaakunde
taka Mod til seg og sylgja sin eigen Hug!—»Men
no var det for seint; Faer hans hadde kostat paa
honom altfor mykje. Koelden fyrr hadde han av
eit Hende raakat Bengta; ho hadde teket honom
truhjartugt i Haandi og spurt honomJUm han
kjende seg rcedd, og daa han heilt upp tryllt tilstod
detta, hadde ho trøystat. honom med, at det galdt
daa berre aa kunna lesa greidt upp or Kyrkjeboki
og den skrivne Preika . . . Tankarne slaug endaa
meir ikring, daa han tenkte paa detta, og no ringde
1) Nokot som ei Matbud elder eit Rape-Kammers3.
det alt andre Gongen, og Provsten, som skuldefor-
retta syr Altaren og sidan hava Middag saman
med honom og Foreldri hans, han kjoyrde no inn
paa Tunet» Daniel turkad av seg Kallsveitten, som
sprakk fram paa Paiina hans. ——————
Meir nm Prestcgrcia i Seljord.
(Jnnsendt·)
Dæ bli verre aa verre, som Kjeringi sa. No
heve dce kome fram eit Forsvar i »Luthersk Kirke-
tidende’«, som me Selsordingar ikkje kann ana hell
bli forondra yvi. Brevskrivaren er ein Mann, som
er gott kjend i Bygdi, er doe likt te, aa ein heve
Gronn te tru, dæ er sjave Presten. J alle Fall
heve han havt sine Fingar mce, daa dæ kjem fram
Ting, som paa honoms Sie ingen anen oeit om.
Men kven skulde veel tru, at ein Prestemann mce
go Hug ville vera mce aa endeoende Sanningi, so
som her fraa fyrst te seinst er gjort? Den minste
Ting kann soleis ikkje forteljas, utan doe skal koma
ei Usanning attat. Aroeseii mae Folkehogskulen
sin seer soleis den haraste Stoytm Me sær daa
her veta ein heil Hang Nytt, som me ikkje kjen-
ner noko te. Folkehogskulen skulde her i Bygdi
ikkje ha fonne nokon Teslutning, aa dce er no bare
»eit Par yngre Mcend« aa »nokle Folkehogskule-
gutar fraa Vonheim aa Sagatun««, som støttar ’n.
Paa eit Mate, som Arvesen bau inn Presten paa
te aa koma fram mce Gronnanne for at han blei
nekta Kyrkja, skulde daa Folk ha fengje Ango upp
for, at Retten var hjaa Presten, aa etter denDag
skulde daa Folk meir aa meir hava vendt seg fraa
Arvesen· Viare sortels dce, at Presten paa dette
Mote skulde ha tregje upp mæ slik Klem; men
Arvesen derimot skulle ha vore grov aa har. Kvor
sanningskjær Mann, som paa dette Mote var, trur
eg nokk vil segja, at Arveseri foor fram fint aa
somelegt mot Preste11, men doe var andre, som var
mykje kvassar, aa so skal væl alt bli sett paa Ar-
vesens Reikning for aa svarte honom so mykje
som mangeleg. Dce mildaste, kvor einoerleg Mann
kan segja sraa dette SMote om Presten, er at han
kom mæ ein heil Hang Bas. Seljordinganne skal
no ynskje Arvesen baatte hit aa dit mce Skulen
sin. Eg trur nokk dce er dei i Seljord, som gjer
dee, slik som fleire av Embættsfolki, men Folkje
helles er gla i honom, som enno i ingeti anen-
Den, som Folkje ynskjer baatte hit aa dit, dce er
ikkje Arvesen. Den som etter dette’ Mote misste
· Folk, dae var Presten dce, aa ikkje Arvesen,s som
Brevskrivaren vil ha dæ te. Dei hae ikkje daa
gjengje inn moe Bort moe ei 2—300 Onderskrister
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
