Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
142
Fedrahcinien·
14de Mai 1879.
mildt um Vars. Dei ser kjærleg paa honom. Eg
hev aldri hoyrt eit strengt Ord um han Lars.
Naar Lars soleids laag og grov og braut
stødt i Jord og Stein, maa du inkje tru, han vart
»steingjengjen« elder berre lutte mot Jordi. Nei,
som me alt hev seett, livde det høgare Draget i
honom; det kjendest stødt. Og det kom so undarleg
sram paa ein Maate: han hadde slik levande Sans
iyr Ordet. Difyr ruggad han so jamt til ijr-
kja. Men det var inkje berre naar det galdt det
Gudelege. Nei alt Ord um det a"andelege, an-
ten det so var Gud elegt elder folkelegt. Det
er vel kanhenda faa i Bygdi, som djupare hev gledt
seg i det Ord, Hogskulen fører. Han var no ein
gamall Mann, daa han fyrst hoyrde eit slikt sol-
kelegt Ord. Men Hjartat hans var opet. Han
vart heilt med. Naar det var Ungdoms-miste og
slikt, so kom so tidt gamle Lars ruggande paa Staven
sin. Og ingen i Flokken var uoiljug til aa ofra
Sessen sin, so Lars kunde faa sitja so nær, at
han høyrde· So sat han der. Og naar so Ordet
gjekk um Kjærleiken til det, som godtvar, anten det
no var Gud elder Folk elder Land elder Morsmaalet,
so smilte Lars so trufast og murrad so smaat sitt
Samtykkje· Dei kunde lysa, Augo hans. Og han
kunde lange Tider leva glad paa det, han so varm
tok imot i ei slik Stund. Den som hev havt Lars
sramsyre seg, naar han sekkLukka til aa bera fram
eit godt Ord, han gloymer inkje so snartdenne
eldste Tilhoyraren sin.
Etter Ulukka hans i Trondheim vart det meir
trongt syr han. Og i Haust — fyrste Gongen
eg veit, han hev sagt eit tungt Ord —- daa var
han so rædd, han skulde koma paa Legd· Det
vilde vera so usritt, og so kunde han inkje vera
til stort annat enn berre Bryet. Men ingen vilde
’no gjera honom so vondt· Han skulde faa vera,
der han vilde; ,,Ka23sa« skulde hjelpa til, um det
trongst. So gjekk han til Bror sin paa Farsgar-
den. Det var no Bror hans det; og so var det
so nær ijrkja og ncer Høgskulen; det var nokot
han gledde seg aat· Eg trefte han der. »Skal
det vera Fyredrag paa Skulen i Kvele« Nei
det skulde inkje det.
Men der han daa sat, sekk han same Dagen
Slag. Han skulde sleppa det han hadde gruvt
fyr: leva utan aa kunna gjera Rett fyr seg. Eit
Par Dagar etter sekk han ganga heim.
Jnkje ofte hev ein ,,simpel« Mann fengjet
fleire kjærlege Tankar, naar Daudarordet hans gjekk
Bygdi rundt.
Hans Liv var i det smaa, der det inkje gjeo
so stor Ærg-
»Det er ei den store den lysende Daad,
som giver til Digt og til Sagaen Traad;
Der ofres ei Blod, der gives ei Saar-;
stilt baade Seiren og Kampen gaar·«
Men han var gjenom eit langt Liv trufast
i det smaa, der Truskapen tidt inkje krev minst
Arbeid og Kjærleik· Det ruver inkje.
»Men dog er der Kamp, som er lang og haard,
og dog er det Seir, som Frokorn saar:
en Kjærligheds Seir over Sorg og Savn,
en Tro, som freidig seiler i Havn.«
Difyr vilde eg faa nemna gamle Lars Lag-
berget bland deim, som hev den LCra aa hava
»kjæmpet for Aandens forgjettede Land.«
Frosta, ved Sumarmaal 1879.
Matias Skard.
Program
fyr 17de Mai-Festen i. Byarnel
§ 1.
Ved Frukostbil maa Flagi upp. Dei »betre
Vorgarar« hissar svenskt og norsktFlag; van-
legt Folk hjelper seg med berre norskt3 men detta
maa daa vera unionsmerkt.
§ 2.
Klokka 4, naar Folk hev sovet Middag, vert
Kraambuderne stengde· Ein Hop Smaagutar gjer
»Flagtog.« Alle Flagi maa vera unionsmerkte;
sume Gutar hev svenske Flag. Det gjeld aa minna
baade storeog smaae um det »store Fedreland;«
for kvat var me utan det? Sidan kjem eit stort
»Fanetog« av dei ymse Stand, til Hogtiding av
Fridomen: Skræddarar, Skomakarar, Bustebin-
darar, Kraambufolk, Studentar, um dei finnst, og
andre. Kvart Stand ber sitt Merkjez fyre gjeng eit
svenskt og eit norskt Flag.
§ 3.
Denne Ferdi gjeng framum Amtmannen; ——
er der ingen Amtmann, so framum Futen; er der
ingen Fut, so framum Presten, og er der ingen
Prest, so framum Klokkaren; der ropar dei»Hurra.«
Amtmannen, elder Futen, elder Presten, elder Klok-
karen, siig ut med Hatten i Haandi og segjer nokot,
som Jngen hoyrerz so ,,Hurra" paa nytt Lag, og
so ut paa sTorgi elder i »Parken« elder ein annan
Stad, som er tilstellt »fyr Dagen.«
J Kristiania helsar Ferdi paa Thinget (?) og
deretter paa Karl-Johans-Stytta, av di det var
,,Karlx1v Johan« som »gav oss Fridomen.« Ei
Ørn flyg fram og krinsar ikring i Lufti midt upp-
yver Stytta.· Karl Johan nik.kar. Alle er rørde.
« § 4.
Klokka 5 elder so tek »Folkefesten« til. Ta-
larstolen er prydd med Flag og Blomster-. Eit
Par av Flagi maa vera norske og unionsmerkte;
Resten er svenske. Eit Par danske Flag kann og
gjera godt. Randt Talarstolen er lagt Kransar;
einkvar Staden, der det fell godt i Augo, er ein
stor Kransering, og inni den stend det, ikkje »17de
Mai 1814,« men ,,0 11 S« med ei Kruna uppyver.
§ 5.
Ein Mann held ein Tale »fyr Dagen.« Han
maa rosa ,,Federne paa Gidsvoll« og leggja ut
um, at me maa ·.,passa paa Arven« etter
dei og aldri gjera annat en slikt, som Folk kunde
ha gjort likso godt i 1814· Dei, som trur, at me
skal lenger fram, enn Folk daa var komne, maa
han riva sælt ned paa og segja, at dei oydelegg
baade Eidsvollsverket og heile Samfundet. Naar
han er ferdug,ropar dei Hurra,syng ei heimegjord
Visa syr Dagen og gjeng stillt heim.
§ 6.
Um Kvelden»Sexa« fyr Dagen og Fridomen
i »Festivitetslokalet»« Jnngangspengar minst 2 Kr.,
so at ikkje simple Folk kjem med. Salen er prydd
paa same Maaten som Talarstolen i § 4· Paa
einkvar audsynt Stad heng ein Skjold elder slikt
med Paaskriftx ,,0 11 S — Brddmfolkens viil.««
Eit Biloete av Kongen heng elder stend uppyver
.Talarstolen.
§ 7.
Fyrste Talen syr H. M. Kongen. Ein av
Byen-3 beste Menn, helst ein Gmbættsmann, alra-
helst ein Prest, maa halda Talen, daa denne skal
vera sælt sull av feitt Flest. Andre Talen: syr
,,Vroderriget hinsides Kjølen." Det maa helstvera
ein Student, som hev voret paa Studenterferd;
for dei Folk er best til aa røra Brorskap ihop med
Politik. So talar tilslutt ein gamall Idealist syr
prentar av heile Festen.
,,Norden’«; han er ,,forvisset om, at Fremtiden —«
o. s. sr·, og maa slutta med: »Atter det skilte bøier
sig sammen-« ——— So gjeo Ein Ordet sritt·
§ 8.
Naar Folk vert fulle, kann dei skraala og
syngja og sara aat, som dei vil. Og di fullare Ein
vert, di gildare gjeng det, til dess Klokka er 2.
Daa gjeng Folk heim, og Politiet sov den Notti.
§ 9.
Dagen etter drikk alle Sodavatn, og Avisa
Men ein Malkontent skriv
eit ,,Jnserat« i Oppositionsbladet og spyr, kor det
kunde bera til, at »Jngen talad syr — Fridso men
og syr Norig —?«’ V11.
Bokstileic og Talestilen
(Slutten.) · .
Eg skal til eit Dame taka eit Par Smaahi-
tar or Bibelsoga hans Hoyem og prenta av, fyrst
so, som Hayem hev dei, og etterpaa so, som eg
kunde ynskja han hadde dei. Daa eg ikkje hev
Originalen og helder ikkje kann umsetja etter Grunn-
teksten, scer eg halda meg mest til Hoyem sjolv.««–)
I. ,,Bab1ingtk·irne (babelSt.-;irne).
Msilrzzra.
I forstonne hadde alle menneSkJa eit og
Same tungemsil. Men eingong, ds- dei rak ifrsi
aust og kan ein Storvoll i Sinearlande, Sa dei
sit kvarandre: hoyr no, og kom, Skal vi lege-
1eirStein og brenne han veel og byggje 0S ei
borg og eit tTirn, som med Spiren kan nki op
til himmels, So bli vi namngjetnez og So tulle
vi oS ikkje utover heile Jords-! Som Sagt, So
Vort-: dei bruka tigelstein til murstein og jord-
belc til ka1k. Men no Steig Veirherre ned for Ti
Sjki pei byen og tktrne, Som menneskjeborna bygde
psiz og han Segjer: Sj35r, der er no eit einaSte
folk og eit einaSte tungemtilz men no har dei
tekje sit med dette verkjel No ja! vi vil stige
ned og Hoke bort talen deira, So at den eine
ikkje Skjorter Snakkje Sit den andre! 0g dette
gjorde dei vzirherre. — ——«
Babelstsirne «")
1 f·y1sstunde hadde alle eit tungemkil» · Men
eingong k0n1 dei ier auSt og fean ei Stor Slett
isinar—lande, og ds. Sagde dei til kvarandre:
kom, let oSS lege- murStein og byggja oSS ei
borg og eit tLirn, Som kann nei upp til himme-
len! Dssr vert me namngjetne og kenn halda oSS
gemen, So me ikkje Spreidest utyver all jordi-
0g dei gjoisde So. 0g dei bruka tengtein til
ei byggja med, og jordbek til kalk. Men dZi
Steig Gud ned str Z- de pei byen og tdrne, Som
mannsborni bygde p5, og han Sagde: Sjsi, der
er no eit folk og eit trmgemdh og no hev dei
tenkt Ti gjem detta; væl, So lat oSS Stiga ned
og Skilja tungemeili deim, So at den eine ikkje·
Skyneir deri andre! Og Gsud gjorde So. —— —-
Det er ikkje stor Forandring, som Eiir ser.
Men berre ved dei Smaabrigdi (og dei kunde
visst vera baade færre og mindre) trur eg, Sti-
len hev vortet liksom rolegare, og meir bibelsk,
men like lett og simpel syr det. Meir:
11. ,,No Streuk Rebekka heim og fort-ilde
det, Som hadde gkit for Seg utmed brunnen·
Men So hadde ho ein bror eitte Labanz og først
det han Sxig gultye, som Sostra hadde frit, Sette
han tilvegS Som ei11 pil utover tit brunnen og
ropa Iit tree16n: kom in, kom in du gudsignade
man! Kortor Stdr du dzi derute? Eg har gjort
rydugt i huse, eg, So du feer rom Fit kamelom
dine nu! Og no kom han ds- in, han Elieser,
og dei hadde psi bordet eit hon0m. . . .«
dit) Det er greidt det kunde gjerast betre, enn eg her i
ein Hast hev gjort det, — serleg dersom Giii kunde
umsetja beint fraa Grunnteksten.
» M«) Hoyems Stovemaate kann eg ikkjez eg bruker
her ein, Som Sviper burtpki.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
