Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
27de September 1879·
Fedrah·eimen.
239
gesund er den 25de uppattvalde« til Thingmenn:
Rektor Steen med 27 og KaupmannSvendsen
med 18 Røyster. 28 Valmenn. Til Varamenn:
Konsul L. J. Eide (25) og Navigationslcerar E.
S. Gabrielsen (23). — Den 26de valdest fraa
Bergen til Thingmenn: Kapt. Krogh, Konsul
P. Jebsen (18 R.), Politifullmegtig Steen og
Reipslager Bruun (13 R.). TilVaramenn: Sat-
sorar Christie, Prest Winsnæs, Kaupmann Konow
og Skipsbyggmeistar Dekke.
— Dei 5 Valmenn, som hev· den LEra ikkje aa
ha roystat paa Soerdrup, er Røer, Svestad (Nes-
odden), Benneche, Voxen og Stenersen (Aker). Un-
derlegt nok roystad eit Par av deim paa Furulund.
kaer og Blad. «Fraa By og Bygd« No-
8: Sjoferd i»gamle og nye Dagar· ngbert kvite.
Voss, ei Storbygd paa Vestlandet· No. 9: Voss.
Um Upplysning, Skulestell og Bokavl. Um Kli-
matisme, Fyredrag av A. O. Vinje (fyrr uprentat).
——— ,,Pe"i bondebarnets bokmkikk (Høye1ns Bibel-
soga): No. 10 er kometog gjeng til: Judaveldet
gär under.
Fraa Rogalaud skriv ein vyrd Jnnsendar til
oss: ,,-Det er ikkje so, som Fedrh· hev skrivet, at
Rogalendingarne »ikkje liver med i Rikslivet««.
Her er nok Liv, alt um det gjeng rolegt, og skulde
nokon tvila paa det, so kann dei prova paa. Eg
kjenner Gutarne, dei sviktar inkje· — »Agitation«
sraa Hogre-Sida var her og, og det er her sten-
digt; men kor skal dei av, dei stakkars Vakftrcevs-
mennerne? for her er ingen,-som trur paa dei.
»Stav· Amtst·« hev heile Sumaren ropt etter nye
Storthingsmenn, og Eikersunds Prestegjeld med den
vesle Hokerdyen sin sende heilfarga Hogremenn paa
Valet med. Presten deira var utnistad heimantil med
Staburskosten or Morgenbladet, og han vantadikkje
Munn til aa bera det fram med helder· Lags-
mannen hans, Puntervold, manad Thingmennerne
ut til Holmgang; men Presten maatte fyrst bera
upp Maalemnet, og hcm gjorde det sakta godt-
Dei andre Valmennerne lydde paa det; men Thing-
mennerne hogg fraa seg so godt deikunde, og Sam-
tykket var nok paa deira Sida· Det stend altsaman
bra uppskrivet i »Vestlandsposten«. Daa Valet
var gjort, stod dei tri sraa Hokerbyen radt aaleine-
Fyr mykje og for lite skjemmerut alt. ,,Verd.
Gang« segjer Rogaland er det »meft fremskredne
Distrikt i Landet", og ,,Fedrh."segjer, at det ,,liver
ikkje med i Rikslivet’-. Sanningi ligg kanskje midt
imillom. Det er vcel so, at me ikkje her snakkar
so mykje um Rikslioet som i andre Fylke, men at
me ikkje »liver med«, det skal Ingen faa meg til
aa tru. Her matte 41 av 149 ngfterettuge; men
alle dei andre visste, at dei same vart" valde kor
som var, og um dei alle hadde nuttt upp, so vilde
truleg alle ha valt paa dei same. Naar det stend
so, daa kann Ein ikkie undrast so mykje paa dei,
som hev annat aa gjera og ikkje kjem paa Motet·
J 1868, daa dei var sams um aa kasta den syrste
Valmannen, matte slestalle. —- Dei liver mykje
meir med i Rikslivet paa Landsbygdi enn i Byen;
men endaa der matte det i 1876 800 av 1000
Røysterettuge, daa det vart Napp um Hogremenn
elder Vinstremenn· — Vestlendingen held seg ro-
leg til det knip, han. Ein kann forstaa, at Folk, som
stend midt i Logen av Valstriden i Akerhus og Kristi-
ania, der dei gjev og tekHogg og talar so Blodteven
stend i Halsen, at dei sinn »det stuslegt, naar eit
Val gjeng so rolegt som her iRogalandz men um
me her hadde havt ein Selbo, so trur eg nok eg
torer segja, at han aldri hadde fenget so mykje som
68 Mann med seg her«.
Emd ættsntnemuing: Assessor ved Stiftsyver-
domstolen i Kristianssand J. W. Hansteen til
Justitiaritts same Stad; Kaptein i Marinen B.
J. R. Koren til Jnnrulleringschef i Dramn; Di-
striktslcekjar J. W. Ho lmboe(Nanen) til Distrikts-
leekjar iHolden og Kand. H. Gjestland til Distrikts-
lcekjar i Tysnes.
J Kristialtia er no ikring 2550 Roysterettige
umfram eit halvt Hundrad Myrmenn· Fyrr hev
det aldri voret meir enn 1600.
Dom vvcr Bjorkcncsmordarcn vart avsagd
8de Septbr. og lyder paa Avretting. Meddomsmem
nerne sinn likvel, at Mordet ikkje er ei Frukt av
langt Yverlegg og ordar paa, at den skylduge
(Jørgen Olsen Bjorkeland) slepp med Strafarbeid
paa Livstid, dersom hans Anger er djupare, enn
Presten i Vestre-Moland hev meint·
Rcdaktvtcu av ,,Dagbladet«, Hr Berner, hev
latettilskriva Hr. Chr. Johnsen, Utgjevaren av »Al-
muevennen", at han vil verta saksokt til Straff, so-
sramt han ikkje offenleg tek att dei Ordi, at Dag-
bladetikkje er sanningskjcerlegt m. m.
Kvalfcugdi hans Svein’ For)n er iaar 81
Stykkje. Han hev skipat til England bl. a. 17
Totis Tokner, og berre dei er verde 2160 Kr.
Kobbcfetlgdi er syr »Eoina Dorthea« (J.
Alexandersen): 217 store og 40 smaa Kobbar,
5 Bjkirnan 9 Rossmaalar og 5 Bog Dun;»Anna«
(M. Sorensen): 180 store og 17 smaa Kobbar,
2 Rossmaalar, 3 Bjornar, V2 Vog Dun;,,Kongs-
berg« (L. Lind): 110 store og O smaae Kobbar,
18 Rossmaalar, 1 Bjorn; »Fisken" (P. Pasti):
121 store og 10 smaa Kobbar, 3 Rossntaalan 4
Bjornar, 20 Reinsdyr, 1VogDun. Med detta Far-
tyet fylgde Mannskapet paa Slupp »Aktiv«, som
gjekk under ved Spissbergen.
Rikssckretrcrclc fyr dei Nordamerikanske Sam-
bandsrike Ewarts, som ikkje fekk det Svar, han hadde
ventat, paa Brevet til Regjeringarne um, at Mor-
monar maatte negtastFerdaloyve, hev no teket den
Raadi aa bjoda, at kvar einaste Jnnflytjar, som
er Mormon elder stend i nærare Samband med
Mormonismen, skal heimvisaft att og styrast heim
med same Skipet, som han kom til amerikansk
Hamn med-
Hausten er mest all Stad klenare i Aar enn
i Fjor i Udlandet. Berre Amerika, Schweiz og
Frankrik hev den same elder nær den same Korn-
mengd aa uppvisa som i·1878.
Daaesl er Generalmajor h. v. Jakob Krefting
i Dramn, SZV2 Aar gl.
Sumldag den 21de Septbr· var det Hundrad-
aarsdagen efter Eidsvollsmannen Greiv Johan Kas-
par Hermann W edel-J arlsb erg si Fødsla· Denne
Dagen vart hogtidad paa Bygdoyi ved Kristiania,
der Karl Johan etterGreivens Avferd reiste ei
Stytta syr honom. Riksarkivar M. Birkeland heldt
Festtalen, og Assessor Lovenskiold talad fyr Virke-
land osb. Kongen hadde sendt Lukkynskjingstele-
gramm til Sønerne, Greiv Per og Baronarne Harald
og Hermann Wedel-Jarlsberg.
Ved Bcrgctc skaut dei nyst ei Turtelduva
(turtur ouritus). Denne Fuglen er sjeldsynt paa
Vestlandet og i heile Noreg, men hev einkvar Gon-
gen komet seg uppyver alt tilVarangerfjorden« J
Sud-Europa er han sjolg; um Hausten stryk han
til Alt-ifa-
Rikskaadct. »Morgenbladet« veit aa fortelja,
at Regjeringi vil setja Riksraads-og Chefsposten
fyr Revisions-Dept. fast. Detta unaudsynlege Embcette
hev i dei seinste Aari voret styrt av ein konstitue-
rad Riksraad, Statssekretcer Aall, som no er daaen,
daa det hev voret paa Tale aainndraga Nevisions-
Dept· og leggja all Revision inn under den ved
Grunnlogi tilsette Riksrevision Til Riksraadari
Staden fyr dei daane Aall og Falsen skal etter eit
Telegram fraa Kristiania til eitStavangerblad vera
udsedde 2 av desse 3 Herrar: Landsdomar Bødt-
ker, Stiftamtmann Roeder og Assessor Bachke, alle
Menn, som ikkje hev nokon annan Fyremun fyr
100 andre vel inntamde Embcettsmenn, enn at dei
er trufaste Tilhengjarar av det Stangske Kontor-
styre-System og hatar Storthingsfleirtalet og
Folkestijret av all Magt. Presten Spurgeon sa’ ein
Gong i ei Kyrkjedoii i London: »Gud gjeve oss
snart ei god Regjering!« Me kann snart koma til
aa maatte beda um det same, ser det ut til, naar
Riksraadet supplerar seg sjolo med berre Under-
maalsmenn For naar me undantek Stang, er det
i Grunnen berre agndelege Husmenn, som rikjer i
vera stort aa likast av ei slik som Gunhild Niels-
dotter.
Tidi gjekk, og Baard fann tilslutt ut, at Gun-
hild var vænare enn Signe. Ho var stautare og
sinare, dertil meir glad og rask, hadde meir Sving
paa seg, enn denne ljose, stille Lid-Gjenta. So
var det og desse fortrollande, livande Augo; Baard
vart reint varm, naar ho saag paa honom. Att-
aat alt var ho rikare og av fint Folk. Han kom
i sterkt Hovudbrot um detta og ynskte osta aa faa
tala aalvorslegt med Gunhild. » Men han kom seg
aldri til. Hngsad og paa, at Folket hans og
Futen aldri hadde voret Vener.
2.
Daa dei var sramsloppne, var det sjeldnare,
dei saagst. Gunhild var mest aldri i Lag med
hin Ungdomen, men livde aaleine heime· Ei halv-
gamall Dame kom i den Tidi til Futegarden og
skulde halda Hus der og samstundes læra Gunhild
upp i finare Folkeskikk; det skulde vera ein Skyl-
ding av Futen, vart det sagt. Men um henne
bryddeikkje Gunhild seg det Slag. Ho var anten
aa finnaiTenarstova og Kjøket, elder og soor ho ute
og dreiv, liksom ho syrr hadde gjort, gjekk paa
Ski, song Visur, og tenkte paa Vaard. Dei
Sundagarne, det var Tenest, var ho gjerna med
Kyrkja og var daa altid overlag sæl, naar ho
fekk sjaa honom- Men det var ikkje altid han var
der, og daa kunde ho i fleire Dagar vera so sur
og vill, at det mest ikkje var Raad med henne.
Ingen forstod, kor det hadde seg; men dei gamle
Tenararne sagde, at ho vart meir og meir lik
Moer si-
J denne Tid tok Baard til aa tenkja meir paa
Signe att. Væl var ikkje Signe so livfull og staut;
men ho var meir av hans eigne, og det fylgdeliksom
meir godt med henne. Gunhild var for vill, og
ho var helder ikkje so umtykt i Bygdi som godt
kunde vera, og dertil var ho av sramandt Folk-
Dei Rødurne, som gjekk um Moer hennar, var det
helder ikkje hyggjelegt aa minnast, og det var ikkje
fritt, dei fylgde med henne, totte Baard· Han
gav seg meir og meir i Kjennskap med Signe, og
slik gjekk det eit Aars Tid. Daa tok Folk til aa
tala um Baard Neset og Signe Lid. Og Folke-
drvset naadde alt uppi Futegarden.
Daa Gunhild hoyrde detta, vart ho so harm,
at ho slaug paa Skogen og greet· Ho kjende eit
Hat til Signe, som mest vilde taka Vitet; det var
so Blodet kokad i henne. Skulde den blaute Lid-
Gjenta vinna hver henne? skulde ho taka den Gu-
ten, som Gunhild hadde valt ut aat seg? Aldri!
Ho vilde hava den Guten, og Jngen hadde Rett
til aa meinka henne i det, og minst av alt skulde
slik ei Bonde-Krøkja, slikt eit daudt, dumt Ting,
slikt eit livlaust Krek, — minst av alt skulde ho
vinna seg eit slikt Giftes At ho kunde vaaga det!
At ho kunde finna paa aa tenkja paa sliktl Men
ho skulde saa trega det. So sannt som ho heitte Signe,
ho skulde faa trega det. Ho skulde faa vita, kven
ho hadde lagt seg ut med. Ho skulde faa sjaa,
kor langt ho kom mot Gunhild Nielsdotterl ng ho
settesegfyre, at no vilde ho vinna Baard· Baard
skulde verck hennar; ho lik ad just honom, og
den ho likad, vilde ho hava, Jngen skulde sor-
bjoda hende det. No skulde han gjeva seg yver til
henne, og Lid-Gjenta skulde narrast, narrast slik,
som ho sjolv no tenkte aa narra henne. Daa Gun-
hild hadde sett seg fast i, denne Tanken, vart ho
rolegare og kjende seg sterk. At Baard heldt av
henne,·visste ho. Han var bljug, og trudde ikkje,
-
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
