Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
—-
Eva
Pris fyr Fjordnngaaret:
Kr. 1,10 (= 33 ß) med
Porto og alt. Betaling
fyreaat.
M-
Laurdag den 8de November 1879.
c k, k ah eim e Iss
Kjem ut kvar Onsdag og Laurdag.
Lysingar kostar 10 Qre— — -
(3 ß) Petitlina, og daa ZY Aarh.
Skildringar fraa Snnnmorc.
(Av Hans Mo).
Du kjenner Bergensleidi? Jnkje det. Jau,
der er det graatt i graatt; tronge Sund millom
nakne Skjer og Holmar; innklembde Viker millom
vedrbitne Nesoddar, som det stend smaa Hyttor
paa. Du lyt sjaa vel aat, ’vil du uppedagadeim;
for dei er mest inkje til at skilja sraa Steinom.s
Du ser ein liten tjorebrcedd Baat ut med vesle
Naustet; so veit du, det er Manns Heim. Nokot
litet Graa-Seid paa ei Troda under Stoverafti,
ei Ku og ein Sand elder tvo, som stend paa Neset
og ser paa Eimskipet, — so heve du dei ytre Her-
legdomar paa alle desse smaae skarve .Plassom.
Grøn Mark elder Tresinst inkje5»·»berre Lyng og
Stein. Jamen er det kaldt og stuslegt at sjaa«
Men alt naar du kjem til Nordsjord, letnar
det; du foer anda, for det opnast, og det sagre
Landet der inne ser paa deg med store Augo gjenom
Dalar, som mynna ut mot Havet. Under Hornelen
er det stort, og Fjordarne nordpver derifraa breida
seg ut millom romfrcege Strender, som du kann
skoda Ut og inn yver so langt, at du moter den
myrke Rond av Furuskogen inn i Landet. Og
naar det so berer nord um Stadt, er Landslaget i
heile sin Bygning so ulikt Knausarne paa Bergens-
leidi, at det er som du skulde vera komen til Ut-
landet· Alle Fjell er rundbygde med breide Bar-
mar; det er grove Kjeglor med blaae Toppar og
Solglima paa Snjoen deira um Kveldarne som
Elden yver Vesuv. ·
Fraa Storfjord gjeng Voldssjorden og Ørsta-
sjorden baade tvo mot Aust inn i Landet. Volds-
fjorden er den lengste, men Ørstafjorden den sagt-
aste. Det er makalaust sinbygde Fjell og Smaa-
dalar med kvite fossande lear og Lauvskog, som
heilsat dei, paa alle Kantar.
Liad alsnipa
paa nordte Sida stend loddrett, elder kannhenda ho
lnter seg litetvetta fram yver Fjorden. Det er
Herdar og Hals og Hovud paa henne med kvite
Skydottar til sine Tider floymande kring Andletet
som eit Skaut· Ho er sopass Nipa, at ho syner
seg nokre Mil ,,ut um Land« (ut paa Havet).
Royken fraa Ljoren i Liadal kurlar seg upp under
Nasetippen hennar, medan Fjorden ligg stavstill
nedunder og speglar av det heile.
Sovidt eg veit, heve ingen voret upp aa Nipa,
so nær som ei Gjenta; men ho kom inkje livande
ned atter, etter som Segni gjeng. Ho vilde upp
og sjaa etter Guten sin, som var paa Ut-rodr
(Kveitefisking) paa Storeggi! Ho hadde det atter
paa Hjortelaget, Gjenta, det ho vantad paa Vitet,
ser du.
Skorg-1trdi
lenger inn i Fjorden er ei Jav dei merkjelegaste i
sitt Slag. Ein Fjordung Veg av Strandi er lik-
som nedsnjoad elder yversaadd med eit mangednbbelt
Lag av uhorvelege Steinar —myrkeblaa i Grjotet
yver alt. .Det er digre Kultar, Klokkor og Klod-
ningar. J Raset ned sraa Storfjellet upp hver,
som dei-ein Gong i Tidi hava flaknat ut ifraa,
kann ein sjaa, kor dei er komne dansande med No-
serna mot kvarandre, so at Tipparne er abstoytte
til Steinmjøl, og detta, som i Flaumen hev rynt
ned millom Steinarne liksom Mold millom Potetor
i eit Skjeppemaal, hever sidanspkgrasgjenget og sting
no sine friske grone Straaduskar upp or dei svarte
Hol og Klufter. Det er Naturlivet, som liksom
spottar sine Hindringar og sjolv i denne Iis-tun-
heimen veit at halda seg fast med Kroken sin.
Paa same Visi gjeng det lika ned i Fjorden,
og jamen kann det gjerna so vera, at det er like
stor Urd inn under som yver Vatnet; for inkje kann
eg tru, det er som ein Danskmann laut hava tenkt
seg det helder-. Han saag Fjelletspegla segiVatnet
upp aa Vossevangen; so skreik han som galen:
»Nei sikken et Fænomen! Jeg tror s’gu Bjerget
stikker under Vandfladen!«
Jaudaa, det gjerer det visst Det syner seg
der nord med Skorgurdi. Paa sume Stader hava
tvo Steinblokker mott kvarandre i Flugti, paa same
Tid som ei tredje er deist imillom for liksom sat
skilja dei tvo Elskande, og hev so komet til athanga
paa Herdatoppom deira liksom naar Folk rida paa
Gullstol. Og so kann du liggja der inn med Land
og luta deg ut yver Baatripi og sjaa sameslags
ridande Steinmenner ned i Djupet og Smaafiskog
jamvel store »Bakkerutar« (Fjordtorskar), som leika
seg ikring deim.
Gllest er det sagte, smilande Strender inn
etter med skiftande Lauvskog av Bjørk og Hegg og
Suraplar millom Smaaelvar, som sturta seg ned i
Fjorden, so du liksom tykkjest kjenna Skvetten deira
paa Panna di, naar du kjem roande langs med
Landet i Solsteiken· Eg heve aldri annan Stad
faret slik Veg. ·
J Mannaminne skal ingen vera burtkomen
paa Ørstasjorden, nndanteket ein Mann sraa Hav-
øyom, som med heile Huslyden sin bleiv der inn
med Skorgurdi ein Sumardag i Svartestilla! I
Baatleidi der attmed Land ligg ei liti Meinflu,
som heiter Tvaaren. Mannen skulde vera so fjo-
rcedd, at han selde Rubb og Stubb der ut med
etter Maaten fyr større
Bokstavar.
Havet og kjotpe seg ein Heimstad i Bjordal, som
er den øvste Fjellgadren i Ørsta. Det var paa
Flyttevegen til den nye Heimen sin, han bleiv paa
Tvaaren. Han kjende fulla inkje det vesle Verset,
som Far min las aat meg fyrste Gongen eg sylgde
honom sramum der, og som eg tykte var eit Dikt.
Der ligg ei Flu so vand at sjaa
i Ørstafjord.
Ho nemnest Tvaaren.
Men berre dn med Baateit ror
deg Kyrkja fraa,
so er du fri av Faaren.
Men so var det ein Gong ein Kar, som vilde
leika seg skjikkelegt her paa Baaten sin.·»· Han heitte
endaa Styrk og var -av det storbygde Folkeslaget
paa Brautom· Daa Maiinen var sex-skilt glad i
alt, som var av Stein, vardt han som oftaste
kallad
Skridt-Styrken
Ja, no skal du hoyra nm honom, som naar
han gjekk i den heimspotad Huva
i Toppen, saag ut med det eldraude Haar
paa Lag som ei vaarsolbrend Tuva.
Naar Styrk han gjekk berfott han mælte, du saag,
tvo Alner og Tumarne tjuga; "
med Trelappar paa var han tri Alner haag
so sannt, for eg skal inkje ljuga.
Og Graatroya knepte kring rundbygde Rygg,
som ogso var breid, kunde henda.
Men elles var Mannen meir fager en stygg
i Knebrok og Brjostduken rendad.
Men kva kann du gjeta, at Stova hans vel
var bygd av der upv under Knausen? —
Der alt det, som liver, maa slaa seg i Hel,
at byggja han fekk no i Hausen. —
Jau Veggjer og Taket og Gulvet var Stein;
ei Hella til Dør var det innstøytt.
Med Leir var ho dyttad; inn Soli ho skein,
naar alt var av Slagregnet utbløytt·
Og det er so sannt, som eg dette fortel,
at Sengi av Graastein var lagad.
Der kvilde han Styrk seg til Morgon fraa Kveld
og doydde ei Nott fyrr det dagad.
Alt tidla den Mann vilde merkja seg ut,
og hadde det voret ved Dygdi,
so kunde, som Moeri hans sagde, paa Slut
han vordet ei Pryda fyr Bygdi·
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
