Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Fedraheimen.
—————> >>> ——————
Pris fyr Fjordungaaret Kr. 1.10
med Porto og alt.
Betaling fyreaat.
Kit Blad aat det norske Folket
Lysingar kostar 10 Øre Petitlincs,
og daa etter Maaten fyr større Bokstavar.
5. Aarg.
No. 39. |
Israel Potter.
(Utdrag etter Israel Potter, his fifty
years of evile.)
ed (Framhald.)
H, Israel stod ei Stund i djupe Tan-
lar. Han steig upp paa Sengklædi
Å tittad ut gjenom Rivurne, men han
adde ikkje annat enn eit Stykke av
sn blaa Himelen og Lauvet paa eit
Tre, som, var likso gamalt som Huset
og stod beint imot Porten.
)
”I Fatigdom og Fridom, elder i
ylstand og Fengsel ser det ut til eg
«al liva all mi Tid,” tenkte Israel
smed seg sjølv. ”Lat meg sjaa, korleids
eg ser ut. Det var toskutt, at eg
ikkje bad um Saape og ein Rakekniv,
80 skulde eg rakat meg; det hadde
voret nokot aa korta Tidi med. Hadde
eg ein Rakekniv og ein Kamb, skulde
eg pyntat meg all Dagen. Naar eg
so gjekk herifraa, skulde eg vera lett-
livad som ein Fugl og frisk som e&i
Rose. Kva gjer Doktor Franklin no?
og Kaptein Paul Jones? Nei, sjaa der
er ein Fugl, som syng i Lauvet. Det er
Klokka, som varskuar um Middagen.”
Dermed gav han seg til aa eta, og
soleids gjekk den fyrste Dagen. Natti
kom, og Myrkret breidde seg ut umkring
han. Men Herremannen kom ikkje.
Han sov fælt urolegt den Natti. I
Otta graa stod han upp og sette Mun-
nen til eit av Løve-Gapi og kvæste,
og so tok det til aa ruska so smaatt
i Lauvet. Em Fugl for til kvitra,
og tri Minuttar etter var heile Morgon-
Koret vaknat.
”Eg vekkte fyrste Fuglen,” sagde
Israel ved seg sjølv, ”og han vekkte
le hine; no skal me hava Morgon-
iten.” Timarne leid; Middagen kom,
men Herremannen kom ikkje.
”Han er fulla gjengen paa Veide-
stig (Jagt) fyre Duguren og er komen
heim trøytt,” tenkte Israel. Kveld-
"Skuggarne vart lenger og lenger i det
vesle Romet. Natti kom, men Herre-
mannen kom ikkje. E
Endaa ei Natt fyrutan Svevn. Den
andre Dagen gjekk som den fyrste.
Tridje Dagen var Blomarne, som prydde
Romet hans, visne. Digre Vassdropar
kom inn gjenom Løvegapi. Det sette
I med ein ofsa Storm. Israel dreiv
Tidi med aa lyda paa, korleids Regnet
hyljad ned og Tora slo.
”Sjaa detta er tridje Dagen,” tenkte
han; ”han sagde, at han skulde koma
seinast um tri Dagar. Me lyt bida
med tolugt Mod endaa ei Stund.” Da-
gen gjekk, men Herremannen kom
ikkje endaa.
Daa vart Israel fælen. Den Tan-
ken, at han var innestengd, braut seg
meir og meir inn paa ban, og laag
paa han so tung som ei Steinvegt elder
liksom Synerne til ein, som er mare-
riden. Han flaug ottefull att og fram
i Romet sitt. Gamle Segner um Folk,
som var livande jordad, sveiv han i
Hugen. Detta Romet hadde i gamle
Dagar høyrt til eit Kloster, som Tem-
pelherrarne aatte, og paa den Grunnen
stod Huset til Herremannen. Her
hadde likso sterke Hjarto som hans
leget under fyr Vonløysa. —Soleids
gjekk Natti med stille Forbanningar
og rædselfulle Tankar. Endeleg rann
Soli. Denne Dagen var det daa ikkje
Raad annat, enn at Herremannen laut
koma og fri han ut. Israel gav seg
til aa egrunda. Kann henda var det
komet eit VMisfelle fyr Herremannen.
Kannhenda var han sett i Fangehus
og hadde ikkje fenget Stunder til aa
segja fraa um, at det var ein gjøymd
i Huset hans. Var det so, fekk Israel
freista paa aa koma seg ut paa alle
mogelege Maatar. Han trivlad um-
kring og leitad etter den Fjødri, som
skulde opna Løyn-Døri. Han hadde
lenge leitad faafengt og var aat og
skulde gjeva seg reint yver, men so
høyrde han det knakad litet Grandet
og saag ein Glytt av Ljos. Han hadde
vinglat til aa traa med Foten paa
Fjødri. Han opnad Døri og var 1
Romet til Herremannen.
Det saag audlegt ut der. Gardi-
nurne var dekkte med svart, og alle
Stader saag han svarte Lykkjur og
svarte Yverdrag. Israel skynad radt,
korleids det hekk ihop. Det var greidt,
at Herremannen hadde døytt, vonleg
braaddøytt, og at han ikkje hadde
fenget Tid til aa fortelja, at ein Fra-
mand var innmurad i Huset hans.
Ingen visste um, at han var under
Herremannens Tak. Fekk nokon sjaa
han, kvat skulde han so finna paa aa
nemna fyr Grunn, naar dei vilde vita,
kvat han hadde aa gjera der? Skulde
han segja Sanningi? Det var ikkje
godt; for han hadde gjort Ting, som
dei kunne døma han fyr etter den
engelske Logi, og det kunne føra Skam
yver den gode Herremannen Woodcock.
Medan han tenkte paa detta, høyrde
han nokon kom. Han let strakst
att Døri og smatt ned i det vesle
Romet sitt. Men daa han hadde
Braadhast, so vart det ein Dunk idet-
same han slo Døri til; han stupte, og
det vart ein underleg Ljod inne i Muren,
og Gjenta, som kom inn i Romet til
Herremannen, vart so skræmd, at ho
Kristiania den 18de August 1881.
sette eit Skrik. Snart kunne Israel
høyra, at det vart fleire, som snakkad,
og han skynad, at dei gissad paa,
kva det Staaket kunne vera fyr nokot,
som dei hadde høyrt. No fekk Israel
ein god Tanke. Gjenta, som var komi
inn i Romet til Herremannen, hadde
tvillaust trutt, at ho hadde høyrt Aandi
hans Woodcock.
”Me skal bruka denne Ovtrui til
aa sleppa ut,” tenkte Israel.
Um Kvelden opnad Israel Klæde-
kammerset til Herremannen og hadde
paå seg den Bunaden, som Venen hans
hadde havt paa seg siste Gongen, han
saag han. Han ventad til Klokka slo
tolv, so tok han den sylvslegne Staven
til Herremannen, let upp Døri og
vandrad gjenom Gangen. Det var
fleire, som vaknad av detta Staaket
og kom fram i Døri til Romi sine med
Ljos i Handi og saag reint handfallne
paa, at han skreid langsamt og høg-
tideleg fram. ”Herremannen, Herre-
mannen,” mullad dei med seg sjølve
og stod reint fjetrad. Fi gomol Dame,
klædd i svart, som han gjekk framum,
daanad utmed han. Men Israel brydde
seg ikkje um det og gjekk med faste
og langsame Stig. Han opnad Gate-
døri og gjekk langsamt burtetter Marki.
Daa han var komen eit Stykke ifraa,
snudde han seg, og daa saag han, at
tri Vindaugo var opne, og atdet stod
tri Menneskje, eit i kvart Vindauga,
og stirde etter han. Han var fri no
att, men det tok til aa lysa av Dagen,
og daa kunne han verta opendagad,
naar han var i Herremannens Klæde.
Han tregad paa, at han ikkje hadde
sine eigne Klæde under, men i det
same fekk han sjaa i ein Byggaaker
elder Havreaaker ein Mann i svart
Bunad, som stod still og heldt Armen
rett ut mot Huset til Herremannen.
Israel for burt aat han; det var ein
utklædd Tremann, ei Fugleskræma.
Rømingen kom paa den Tanken, at
han skulde byta Klæde med Fugle-
skræma. Det var ikkje nokon ovfin
Bunad aa snakka um, som ho hadde
paa seg, men ikkje var ho so mykje
ulikare enn den han eingong hadde
fenget av den gamle Veitegravaren
helder. Og Larvar er best fyr den,
som ikkje vil, at Folk skal leggja Merke
til seg. Ingen likar aa møta Fatig-
domen 1 Hatt utan Koll og i sund-
rivne Klæde.
Daa Tsrael hadde bytt Klæde, lagde
han seg paa Bakken og sovnad fast
til. I Solrenningi saag han ein Bonde,
som kom med ein Stav i Handi. Israel
tenkte, at denne Mannen visst kjende
III
Tredokka, og dermed stellte han seg
upp dér, som Fugleskræma hadde
voret, og stod still og heldt Armen ut
imot Huset til Herremannen, so Bon-
den ikkje skulde merka noket. Man-
nen gjekk framum og gleinte burt paa
den falske Tredokka. Daa Bonden
var komen langt burt, lagde Israel i
Veg, men fyrr han kom ut or Aakeren,
sveiv det i han, at han skulde snu
seg; jau, daa fekk han sjaa Bonden
kom springande etter han. Israel
stanad og stellte seg upp att som ei
Fugleskræme, men Mannen let seg
med Staven i Handi. Israel freistad
paa endaa ei Kunst. Daa Bonden var
ei tjuge Stig ifraa han, heldt han
knytte Neven ut’imot han og skjekkte
og rengde med Augo, so det var
grust aa sjaa. Mannen stanad ei
Stund og var fælt forundrad, men
dermed gjekk han burt aat Israel,
som stellte seg upp liksom fyrr. Bon-
den gjekk seinare og seinare, han
var sistpaa berre tri Fot fraa den
falske Tredokka. Han saag ei Stund
reint upp-i-Gap paa ho, og dermed
rette han Odden av Staven mot det
vinstre Augat hans Israel, og daa
skynad denne, at det kunne ikkje nytta
lenger, og so tok han Føterne paa Nak-
ken og flaug det meste han var god
fyr. Bonden for etter. Israel sprang
burtetter eit Jorde, og eit Tjug Vinne-
folk lyfte Henderne i Vedret reint
fjetrad, daa dei saag ein Mann med
Stav i Handi setja etter den gamle
Venen deira, Tredokka; men Rømingen
kom seg undan og gjøymde seg i eit
lett Byske, og der vart han verande,
til Natti kom.
Israel var so svolten som ein Skrubb
og stundad etter aa faa seg høvelege
Klæde, og dermed ruggad han burt-
etter til ein Landmann, som ikkje
budde so langt ifraa, og som han
hadde fenget Arbeid hjaa fyrr, og bad
um nokot Mat. Daa han var mett,
spurde Israel, um han vilde selja dei
beste Klædi sine, og synte han fem
Gullmynter, som han hadde funnet i
Lomma til Herremannen.
”Kor hev De fenget alle dei Pen-
garne fraa,” spurde Landmannen reint
forundrad. ”Ein skulde ikkje sjaa paa
Klædi Dykkar, at De hadde havt Lukka
med Dykk, sidan me skildest.”
”Det kann nok vera,” sagde Israel,
men kva segjer De, vil De selja meg
Klædi Dykkar? Her er Pengar.”
”Eg veit ikkje kva eg skal segja.”
sagde Landmannen og drog paa det.
”Lat meg sjaa Pengarne! Aa, em
ikkje narra og gjekk hugheilt fram .
N
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
