Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
170 Seld til den Vonde.
Men Guten, Guten, han var skuldfri, og
han skulde frelsast. Berre han vilde koma.
Tidi var snart ute; ho kunde telja paa Dagar
istadenfor paa Maanadar. "Ho gjekk upp til
Presten og gav han Pengar, for at han skulde
beda for Son hennar Morgon og Kveld. Og
so beda framifraa vent um godt Ver næste Sun-
dagen i Kyrkja. Og Presten bad. Og det vart
godt Ver. Vinden snudde seg endaa Laurdags
Kvelden, fyrr Kyrkjebøni vart haldi. Daa fekk
Gunhild ei svær Tru til denne Presten. Han
maatte vera den rette Mannen til aa slaast med
den Vonde.
Gunhild hadde ein sterk Natur; men ho
kjende godt, at ho for kvar Dag veiknad. Endeleg
ein Dag kom Mor Judith upp til henne. Den
gamle sette eit høgtidslegt, men blidt Andlit
upp, og Gunhild forstod strakst, at ho hadde
gode Tidender. Det gjekk som ein brennande
Styng igjenom henne: »han er komen —3<
kviskrad ho. Den gamle var liksom rædd for
aa svara. »Fort! fort! er han komen?« bad
Gunhild. — Det kunde daa henda det.
Gunhild upp og vilde ut. Det kom ei Uro
yver henne, liksom ho vart meir rædd enn glad.
Men Judith meinte det hastad ikkje, »Kor daa?
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
