- Project Runeberg -  Skriftir i Samling / I. Bondestudentar. Mannfolk /
111

(1908) [MARC] Author: Arne Garborg
Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
  Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |   

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...

scanned image

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.

ikkje gaa her og innbille seg at han var Skulegut og
Bonde enno! Drøyme um sine Famtids-Vonir skulde han;
um det Arbeide han vilde gjera ein Gong; det som
gjorde Studenterlive idealt, det var dei store Draumane.

Kapellan Hirsch var det, han sistpaa kunde takke for
alt; og han maatte ikkje koma til aa trega paa det han
hadde gjort, denne gjæve Mannen. Og Haugum, og Rud,
og dei andre gilde Gutane, dei skulde faa sjaa, at
Matstr—Materialist var Daniel Braut ikkje.

Naar rett var skulde han bli Folkehøgskulelærar som
Meier og Massmann. Naa; det dugde han vel ikkje til.
Men so fekk han bli ein Prest av same Slage som
Hirsch, — so godt som han kunde.

Med ein Gong hugsa han, at han hadde gløymt aa
tinge seg Duskelue. Daa snudde han og gjekk til Byen
att so snøgt han kunde. Det var best aa vera trygg.
Enno kjende han seg ikkje rett Student. Og ikkje saag
han ut som Student heller. Men naar han fekk
Duskeluva, og so Borgarbreve, so skulde vel det greide seg. —

— Immatrikuleringsdagen kom.

Daniel Braut drog paa seg sine svarte Klæde og sette
høgtidsamt Duskeluva paa Hovude sitt. No var han
Student. Med bankande Hjarta gjekk han framfor
Spe-gilen. No hadde han naatt sitt store Maal; no vilde han
sjaa seg sjølv. Han venta aa faa sjaa eit Hamskifte.

Duskeluva sat ikkje rett; han drog ho meir ned mot
det eine Øyra. Men endaa sat ho ikkje rett. Han drog
ho ned mot det andre Øyra. Men det hjelpte kje heller.
So sette han ho midt paa Skolten; — like nære. Han
freista paa all Vis; sette ho lenger bak, eller lenger fram,
lite meir paa Skakke, lite mindre paa Skakke; det nytta
ikkje. Det var som Duskeluva ikkje vilde høve aat hans
Hovud.

Daniel kolna der han stod. Han freista paa nytt;

111

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Project Runeberg, Sun Dec 10 03:50:10 2023 (aronsson) (download) << Previous Next >>
https://runeberg.org/gaskriftir/1-1944/0113.html

Valid HTML 4.0! All our files are DRM-free