Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Han var ikkje enno so klaar yvi seg sjølv, skreiv
han, at han torde vaage aa svara anten ja eller nei
paa Spursmaale um Folkehøgskulen. Det einaste han
visste var, at han trong til aa lesa Teologi eit Aars Tid
eller tvo. Han greidde ut dette med mange Ord, og fekk
det rett godt til. Sistpaa kom han inn paa Pengenaudi
si. Det var ikkje lett aa faa noko aa gjera for den
som berre hadde Andre-Eksamen, so det kom visst til
aa taka Tid fyrr han vann seg fram; men han fekk
drygje og sjaa um det ikkje skulde laga seg. Meir var
det ikkje verdt aa segja for det fyrste, tenkte Daniel;
han sende Breve.
Lengi gjekk han og venta paa Svar. Han tok alt til
aa undrast paa, um han skulde skrive til Grosserar
Helle og freiste med honom. Men so kom det Brev
fraa Kapellanen. Der stod, at Daniel skulde tala med
Jens Rud: so vilde han gjera Utveg. Men Kapellanen
vilde ikkje at Daniel skulde liggje altfor lengi og «lesa
i Ro»; for den Teologien me no hadde, var den verste
tyske Aandløysa som tenkjast kunde, og reint ut
faar-leg aa rote seg ned i; og naar alt kom ihop, so lærde
ein meir av Live enn av alle Bøkar. Difor vilde Jens
Rud sjaa aa skaffe han Arbeid naar det leid paa, men
daa ikkje meir enn at han skulde kunna lesa samstundes.
Daniel lika ikkje dette siste so godt. Men ein Utveg
var all Tid betre enn ingin. Og so fekk ein sjaa
etterkvart. Daa han fortalde Hanna at han skulde reise,
saag han at ho vart annars ved; og han kunde ikkje
dylja for seg sjølv at han lika dette.
XIII.
Med Glede saag han Kristiania att, der det laag og
dirra i Juli-Soli, graatt og svevntungt, tyrstande etter
Regn. Her var daa i Grunnen den einaste Staden der
15 — Garborg I.
225
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
