Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
paa Tonen at ho stræva. Og mest alt ho sagde gjekk
ut inn Ting som han ikkje kjende noko vidare til, eller
ikkje hadde brytt seg um. Det var som det lagde seg
Mil etter Mil millom henne og honom. Ho skulde vita
kva han var for ein Fyr; og kva det var for Ting han
tenkte mest paa um Dagane. Berre det vilde slutte.
Sistpaa tagna ho reint. Han skyna ho gav han upp;
og han gav seg sjølv upp endaa ein Gong. Denne
Dansen fekk aldri Ende. Han vilde heim og leggje seg.
Heim og gøyme seg. Dei andre kunde gaa her og danse
og vera glade. Han dugde ikkje. Han hadde den kalde
Kraai si heime; dit vilde han. Og so stengje Døri.
«Takk for Dansen,» sa han, daa det var slutt; det
var so mykje ho kunde høyre at han enno hadde Mæle.
Han tok Ltimmeduken upp og turka Kaldsveiten av
Panna si; so fekk han med det same Tilføre til aa segja
at her var varmt. Men det hadde han visst sagt fyrr.
Ho hadde visst og sagt det. Der kom Frigstad, raud
og fast i Kjakane; han vitta paa deim; hadde vel
eitkvart aa segja. Og Laurits kjende og saag kor letta
Frøken Dagmar vart med det same. Ho smilte; fekk
Liv i seg; fekk att baade Maal og Mæle.
«All right!» sa Frigstad, «kom her; jeg har et Bord
til Dere der inne, og 01 og alting; men lidt fort!» Han
treiv Dagmar under Armen. Laurits vilde ha snikt seg
burt; men «her, her, Gutt!» ropa Frigstad. Lat gaa,
mulla Laurits. Best likevel aa sitja eit Bil og sjaa
modig ut, fyrr ein rømde.
Det var reint underlegt aa høyre Frøken Dagmar tala
no. Det gjekk so fritt og lett; kvar Tone var Sylv, og
Ordi høyrdest so glade. Ho tala um Kvinna; um
Dansen; um brutale Mannfolk; det var Bjølsvik ho tenkte
paa, og ho var i Grunnen harm; men ingin Harm kunde
døyve den glade Underklang i kvart Ord ho sa; det
270
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
