- Project Runeberg -  Skriftir i Samling / I. Bondestudentar. Mannfolk /
305

(1908) [MARC] Author: Arne Garborg
Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
  Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |   

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...

scanned image

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.

Det var ein Saknad som laag og sleit for Bringa hans
all Tid, so han var fredlaus Mann. Det var som han
aldri meir kunde kjenne Glede. Det laag og glødde under
Hjartekula som ein saar, brennende, bundin Graat. Med
henne kunde heile Live vori Moro; utan henne visste
han knapt kva han skulde med det.

Men han var ikkje den som gav seg yvi! Ein var
daa Mannfolk, for Fanden; og det skulde vera smaatt
Stell um ein ikkje klara ein slik Ting! Han manna seg
upp, og banna seg upp, og sette seg kvar Dag fyri at
han vilde gløyme. Og han vilde ikkje gaa lenger og
liva som ein Munk og ein Einstøding for ein Tings
Skyld som var ein Draum og aldri vart anna enn ein
Draum. Var Verdi vrang, so fekk han au slaa seg vrang.
Berre han slog seg glad og livde med dei glade, so gjekk
vel alt lettare.

Stakkars Constance; henne hadde han vori leid imot.
Herregud: ho var ikkje av deim som hadde noko aa
krevja. Men ho hadde daa alltid vori snild. Og
dessutan, kva skulde ein segja? Liva av aa staa Modell
kunde ho ikkje, helst daa ho hadde denne Far sin aa
draga paa; men at ho i Grunnen var bra Gjente, det
vilde han døy paa. Han vilde gaa der ut ein Gong og
gjera det godt att; jagu vilde han so. Kvi skulde han
ikkje det ? Der var ingin som hadde noko med aa krevja
Rekneskap av honom. —

— Naar han vart so kald at han tok til aa skjelve,
berga han seg aat Sengi. Der tenkte han dei same
Tankane upp att og upp att til dess Svevnen kom.

Men var det vondt aa koma i Seng, so var det endaa
verre aa koma upp att.

Det var ein ufysin, innsur, gjenomvaat Maandags
Morgon; han vakna tidleg; det eine Aaklæde var glidi
ned paa Golve, og han fraus.

20-Garborg I. ^

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Project Runeberg, Sun Dec 10 03:50:10 2023 (aronsson) (download) << Previous Next >>
https://runeberg.org/gaskriftir/1-1944/0307.html

Valid HTML 4.0! All our files are DRM-free