Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
og vart stirande og dimme; kvite Armar og halvløynde
Barmar lokka fraa kvar Kraa. Ja um han gjekk ute i
den ville Skog; fraa dei beste Tankar kunde han vera
glidin ut-i det; og i Draumen saag han attum Stein og
Tre Bilæte av same Slage.
Det utrulege hende, at han tok til aa sjaa paa
Bonde-gjentune; og dei var ikkje stygge; det stakk i han naar
han hugsa, at dei ikkje skulde vera strenge heller. Mette,
Husmannsgjenta, hadde havt eit Barn; Drengine for
djervt aat med henne stundom, og ho vart ikkje vond.
Naar ein saag vel paa henne, hadde ho eit godt Andlit;
og kor som var og ikkje var; gjenom dei skrale Klædi
skimta han ein godt bygd Kropp ...
— Han skyna til Slutt, at det hadde vorti for einslegt
for han paa Prestegarden. Arbeide sitt var han lite
med i, og ingin hadde han aa tala med; han greidde
ikkje dette. Han maatte til Byen att; der hadde han
ög sin gode Engel.
Ein Morgon gjekk han inn til Presten og sagde upp.
Han treivst ikkje her lenger, sagde han. Presten svara
ikkje stort; han gjorde upp med Laurits og takka for
den Tidi han her hadde vori. «Men hold Dem flittigt
til Pastor Broch og til Deres Studier,» slutta han; «der
er i denne Tid saa meget, som kan distrahere en ung
Mand.»
XIV.
Middagstid kom Laurits til Kristiania.
Han leigde seg inn paa eit billegt Hotel ikkje langt
fraa Jønnvegsgarden. Derifraa sende han Bod til Helene.
Henne maatte han faa Greide paa fyrst; dette um Politie
tok til aa uroe han, endaa der ikkje kunde vera noko i
det. Men so vilde han til Dagmar i Kveld.
429
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
