- Project Runeberg -  Skriftir i Samling / I. Bondestudentar. Mannfolk /
446

(1908) [MARC] Author: Arne Garborg
Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
  Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |   

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...

scanned image

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.

slikt Verk no. Ho var friare enn andre, modigare enn
andre; kannhende ho nettupp vilde like aa gjera slikt
som andre ikkje torde? Fortumla av Tanken for han
att og fram paa Golve, halvklædd, ustelt; store Gud,
um ho kunde vaage det. Pengar! Ho kunde arbeide.
Ho som han. Dei turvte ikkje stort; kneip det, kunde
han svelte. Han skulde svelte gladeleg.

Dei ville Vonine slokna strakst. Det vilde vel snart
koma den Tidi, daa ho fekk anna aa tenkje paa enn aa
gjeva Timar. Og daa galdt det aa ikkje hava det for
knapt. Bruka Raadir —? Fy, ikkje naar det var henne.
Vesle Laurits vart raud av Skam; aldri i Verdi naar det
galdt henne.

Halve Fyrimiddagen gjekk han att og fram i Rome
sitt og tenkte; men ingin Veg kom han. Ingin Veg kom
ein utan Mynt. Og han som kunde ha vori rik! Det
hadde vori Pengar etter Bestemor. Men deim hadde
Far hans gjort Ende paa, eller vel helst Mor hans, ho
som vilde hava alting so stort og gildt. Tenk um Verdi
var slik som Georg Jonathan stundom tøvde um: at
ingin var rik, men at alle med rimelegt Arbeid tente so
vidt at dei fekk «til Mat og Giftarmaal»!

Gud trøyste Laurits Kruse; han fekk vel berge seg
han som andre; kunde han faa Dagmar Dyring ein Gong
um eit Par-tri Aar eller so, maatte han vera glad. Ikkje
skræme henne ifraa seg no, kor som gjekk. Ein gav
ikkje upp ei slik Gjente for ein Smaating Skuld. Ein
Gong sidan, naar ho kjende han betre, skulde han
kanskje fortelja alt. So visst som ho heldt av han, vilde
ho sjølv ynskje at han tagde med slikt som kunde skilja
deim aat. Han paa sin Kant skulde meir enn gjerne
tilgjeva henne um ho tagde med —, ja dersom det hadde
vori noko, det med Bjølsvik.

Berre ho elska han! — Han hugsa dei mange Brevi
fulle av berre Tankar; og han hugsa dei Ordi ho hadde

446

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Project Runeberg, Sun Dec 10 03:50:10 2023 (aronsson) (download) << Previous Next >>
https://runeberg.org/gaskriftir/1-1944/0448.html

Valid HTML 4.0! All our files are DRM-free