Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
148
HJAA HO MOR
kvar Gong ho gjekk framum deim fekk ho gjenom
skeive Munnvikir harmelege Ord —: ish! — Jaala!
— Tossa! — Kva er det for Slag; De er daa reint
ubrukeleg! — Aldri nokor Stund kunde ein vera trygg.
Upplagsromi gjekk gjenom tvo Høgdir. Dei smaae
Omnane kunde ikkje klara aa verme upp dei vide Romi;
og der var sterk Trekk, daa Dørine gjekk beint ut til
Gata. Fanny var tunt underklædd; Yvi-ty var det
ikkje rødande um, daa ei Butikjomfru maatte vera nett;
so gjekk ho heile Dagen og smaafraus. Til Middag
vann ho ikkje heim. Ho laut lite seg med dei Par
Kakeskivune som Mor gav henne med um Morgonen;
dei aat ho upp paa Troppi til Vaar Frelsers Kyrkje.
Det var Novembervér; midt imillom Snøslaps og Regn;
Skodda hekk heilt ned-yvi Husveggine; surt og kaldt
blés det; Fanny fraus og laut berre skunde seg aat
Krambui att.
Ho vart krimsjuk og tok til aa hoste; det arga dei
seg og for, Krambufolki. Uff! — Ish! — Ein kann
bli galin av denne Turrhosten! — Er De tinga hit til
aa gjera Musik De? — Uff, kann De ikkje lata vera
med den Gøyingi? — Nei men De fær faa Dykk noko
Hostedropar, Holmsen! — Hu nei; her var ikkje
hugsamt. Og so aa gaa og sjaa paa Kauparlyden; desse
sæle Folk som hadde Pengar, og Dagen fri, og kunde
gaa i Buine og forsyne seg med Jolestas; og alle
desse fine Damur i Silke og Skinn som kom og sette
heile Bui paa Ende; kaupte kannhende ingin Ting,
men gjekk att og bad ikkje um Orsaking . . . jau;
soleis var det aa vera fin Dame. Og kaupte dei so
mykje som ein Forundringspakke, maatte det bli sendt
heim til deim; sjølve kunde dei daa ikkje bera noko.
Og Gud, so høfleg ein maatte vera mot deim! Smeikje
for deim maatte ein og gaa deim under Augo, liksom
dei var Prinsessur; kanskje var ein i Lag til aa knasa
Flintestein; men endaa laut ein smile til deim og tala
hyggjelegt og fint. „Kanske Fruen vil være saa snill
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
