- Project Runeberg -  Skriftir i Samling / II. Hjaa ho mor /
189

(1908) [MARC] Author: Arne Garborg
Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
  Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |   

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...

scanned image

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.

HJAA HO MOR.

189

selde Lereft og Garn! Draumane hennar vilde bli
svikne; Vonine vilde gaa upp i Røyk. Um Kjærleiken
ein Gong tok til aa bløme i Hjarta hennar, so vilde
den og svike. Ho visste det; ho saag det. Gudskjelov
at ho hadde Gud aa halde seg til; han sveik ikkje,
han. Men no hadde ho vorti so aaleine.

Ho las eit og anna; som „Kjærlighedens Komedie".
Det var ei rar Bok. Falk og Svanhild som heldt av
kvarandre, men gjekk kvar til sin Kant utan so mykje
som aa vaage ein Freistnad, dei var svært so storfelde.
Slik skulde Folk vera! Svanhild var framifraa. Og so
var det slike gilde Vers. Ho huglagde Svanhild og
Versi hennar, so ho likevel trega at ho hadde gjevi
upp Teatre. Svanhild vart sistpaa ho sjølv. „Jeg var
en hjemløs i min Moders Hus . . . jeg var en
hjemløs i mit eget indre ..." Gud, so sant som det var.
Og so Slutningsordi: „nu falder Løvet; nu kan Verden
faa mig ..."

Guldstad var Tollaren; og Falk kom nok ein Dag;

„for første Gang paa Jord

jeg fandt min Tanke bag en andens Ord . . .

Halvt stødte du mig bort med hvas Forstand,

halvt vidste du med Milhed mig at drage,

som Havet drages af en sollys Strand,

og Fjeldet sky ver Bølgerne tilbage . . ."

Det sagde seg sjølv, at ho maatte gjeva han upp
tilslutt; daa vilde ho trøyste seg som Svanhild:

„nu har jeg mistet dig for dette Liv;
men jeg har vundet dig for Evigheden."

Versi var so vene at dei grøtte henne; og Klangen
av dei sigersterke Rimi song henne glad. Ho tok til
aa gjera Vers sjølv. Naar ho smette seg ut i Skrapbui
no, so var det ikkje til Bøn; ho vilde dikte. Ho kvad
um Kjærleiks Sorg og Sut, so Papire ho skreiv paa
vart taarevaatt. Ho song um den bleike Rosa som folna
eismall, av di ingin fann ho og feste ho ved sin Barm;
um den unge Riddarfrøkni som vart ute for Svik av

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Project Runeberg, Sun Dec 10 03:48:25 2023 (aronsson) (download) << Previous Next >>
https://runeberg.org/gaskriftir/2-1908/0195.html

Valid HTML 4.0! All our files are DRM-free