- Project Runeberg -  Skriftir i Samling / II. Hjaa ho mor /
210

(1908) [MARC] Author: Arne Garborg
Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
  Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |   

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...

scanned image

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.

210

HJAA HO MOR

Herk; ei Ukjure som hadde øydt burt alle gode Haattar
i eit raatt, uliklegt Ungkarsliv. Kva daa? Me skulde
taka han likevel, me, berre han hadde denne velsigna
Llvemaaten aa bjode oss. Um me kanskje berre
stygdest fraa han? Slikt Slag; ei Gjente maatte bli
for-syrgd; det var ikkje sagt at ho fekk eit so godt Tilbod
ein annan Gong . . .

Det var ufysi alt. Maaten deira aa døme oss paa,
verdsetja oss paa —; me kunde berre lesa Bøkane
deira og sjaa; kva var det dei tala um? — Kinne med
si Avrunding; Augo; Munnen; korleis Brjoste var skapt;
um Armane var faste og runde; um me gjekk vent;
plent som naar ein Hestehandlar dømde ein Hest. Og
so maatte me vera kvinnelege, maa tru, paa Lag som
Hesten maatte vera hesteleg. Aa, det var ein Raaskap
yvi alt Maal og all Maate; det var so ein kunde spy
upp si udøyelege Sjæl, hive upp heile seg, like til
Skosolane.

Raaskap, Raaskap var Mannens Haatt; Raaskap og
Sjølvsjuke. Livsens høgste Heilagdom vyrde dei ned
til det simplaste av alt; Medmenneskje brüka dei til
Njoting og Tidtrøyte; naar dei vart leide av den eine
Frilla gjekk dei til den andre; forstod ikkje kva
Ægte-skape var og maatte vera for ei Kvinne, og brydde seg
ikkje um det heller. Dei kaupte og trudde at me
selde; betala med Forsyrgjingi si og var ferduge med
det; betala meir enn dei var nøydde til kannhende;
heldt tvo Gjentur aat oss og klædde oss i Silke; mein
Liebchen, was willst du mehr; det maatte vera Troll til
Kvinnfolk som ikkje daa kjende seg skadeslaus!

Nei, Kvinna fekk lata vera aa gifte seg — til
vanlegt. Arbeide vaart maatte gaa ut paa aa gjeva
Kvinna Tilføre til aa greide seg sjølv so mykje som
mogeleg, so ho kunde vera Naaden til dei Herrane
forutan; som det no var stelt var det ikkje til aa halde
ut. Det var ikkje mange Postar ei Kvinne kunde faa;
og dei var so laakt lønde at ho ikkje kunde liva av

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Project Runeberg, Sun Dec 10 03:48:25 2023 (aronsson) (download) << Previous Next >>
https://runeberg.org/gaskriftir/2-1908/0216.html

Valid HTML 4.0! All our files are DRM-free