- Project Runeberg -  Skriftir i Samling / II. Hjaa ho mor /
229

(1908) [MARC] Author: Arne Garborg
Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
  Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |   

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...

scanned image

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.

HJAA HO MOR.

229

aa gjera Staak um denne Møtetidi. Formannen i Lage
svara, at Tidi var sett til Klokka seks for Damune si
Skuld. Som me veit, sa han med ein høfleg Smil til
Fruine paa fyrste Benken, som me veit vil Damune
ikkje gjerne vera ute seint um Kvelden ... — Fanny
skreiv seg ut av Samlage strakst. Det skulde vera
eit Damesamlag, skyna ho, eit Uppbyggjings- eller
Morolag for Damur som ikkje hadde noko aa gjera;
farvel, Humbug!

Det vart ein kald, sur Vaar. Medjomfrui hennar,
ho Ingeborg, gifte seg; Fanny vart eit Bil aaleine Kvende
i Krambui. Moe sa upp Posten sin og flutte; i Staden
hans kom det ein framand, leid Fyr, ein buslitin
Klæde-varehandlar, som var vigtig og lat og lét dei andre
gjera Arbeide. Ho fekk att Tilfelle sitt. Og denne
Gongen vart det heller stridvori.

Ho Mor tok til aa masa um Tollaren att. Fanny
forstod kva han gjekk og lurde paa, den gamle
Vadsekken: at ho skulde bli trøytt. Ho maatte bli trøytt
av Krambui; det visste han.

Ho laag heime sjuk og arm og freista aa ta Tingen
vitugt. Kvi skulde - ho ikkje likso godt springe i det
som krjupe i det? Det var vonlaust for eit Kvende
aa tenkje paa Sjølvberging. Ho fekk so mykje mindre
Løn for sitt Arbeid enn Mannen for sitt, at det vart
raadlaust aa tevle. Det var som aa stampe mot
Brodden; sistpaa laag ho der; og den fyrste som kom
kunde taka henne. Til dessa hadde Live for Fanny
ikkje vori anna enn eit einaste Sprengs Kav; no hadde
ho Vale millom tvo Ting: selja seg og faa det maklegt
strakst, eller slite endaa i nokre Aar og selja seg
sidan. Kvi skulde ho ikkje likso godt springe i det som
krjupe i det?

Ho kunde setja Vilkaar. Det gamle Narre maatte
vera svært ør etter henne, naar han kunde gaa soleis
og lure Aar etter Aar; ho kunde segja at fekk ho
fara utanlands . . . sjaa Italia, Neapel, Venedig; sjaa

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Project Runeberg, Sun Dec 10 03:48:25 2023 (aronsson) (download) << Previous Next >>
https://runeberg.org/gaskriftir/2-1908/0235.html

Valid HTML 4.0! All our files are DRM-free