Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
HJAA HO MOR.
235
paa dei Præmissur kunde han au vera med og døme elleve
Ministrar fraa Live, sagde han.
Stud. filos. Dagmar Dyring kom; daa dei hadde eti,
sette dei seg til Toddyborde. Dagmar og Gram kom
strakst i Ordskifte; Dagmar fekk Hjelp av Helga;
Markussen var Slingringsmann. Fanny sat att-yvi i
ein Ruggestol og saag paa Gram med Augo halvt
attlatne; det var forunderleg, so godt som ho kjende han.
Ho hadde altid kjent han. Naar det kom til Stykke
var han den einaste ho kjende i Verdi. Det kom slik
ein Tryggleik yvi henne; ho vilde vera her. Ho vilde
bli her. Det var stuslegt alle andre Stadir; men her
var Ro. Ho vilde ingin annan Stad av; det var ei
underleg Kjensle.
Gud, som han var Overmann. Dagmar røynde seg
det beste ho kunde, men kom ikkje upp. Ho kom
køyrande med alt sitt gamle Snakk; Fanny kunde det
utanbokes for lengi sidan; han stogga henne med aa
segja noko nytt, noko uventande, noko som gjorde
Saki større og djupare; ho fekk kannhende Rett, men
paa ein annan Maate enn ho vilde. Berre ender og
Gong fekk ho eggja han sint. Daa vart Maalbrigde
hans so barnslegt og morosamt.
Han forstod alt og orsaka alt; sette kje upp Krav,
men forklaara. Me kann ikkje lyfte oss upp etter
Haare, Frøken! sa han; Herregud, Frøken; ein tarv
daa ikkje gaa til Grunns, for di um ein rettar seg etter
det som ikkje annarleis kann vera. Kva gjorde
Kjeringi daa ho var komi i Ulvestogo? Ho tok det
vitugt, for Fanden, og godstelte seg med Beisti; men
med det vart ho ikkje Ulv! Alle de nymotens Moralistar
er so forbanna uhumoristiske. Det er denne skotske
Presten som gjeng ikring og spøkjer, han den
Satan-til-Fyren, som fyrr lét Ryggen gaa enn han gav
seg . . . naa, han, som kom upp i Isheimen tilslutt
og døydde so dramatisk under ei Snøskridu . . . „Brand"
ja! Ikkje det Grand Ironi; bu-h! berre Gaustad-Heroisme;
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
