- Project Runeberg -  Skriftir i Samling / II. Hjaa ho mor /
236

(1908) [MARC] Author: Arne Garborg
Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
  Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |   

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...

scanned image

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.

236

HJAA HO MOR

fælt storfelt, Gudbevars, men Fanden so toskut . . .
Ein fær daa forstaa den Verdi ein liver i likevel!
Den som hev rldi femtan Stavhestar sjølv, veit um det.
Her for eit Par Aar sidan skulde eg ikkje gifte meg,
f. Eks.; eg hadde ein Onkel som var fraa seg, maavita,
og den nyaste Trui er den, at alt gjeng i Arv; naar
ein Mann gjeng med Brillur vert Son hans fødd med
Lorgnett; so skulde daa eit Par unge Folk som elska
kvarandre versgo døy i Isheimen, av di det kunde
hende det kom ein Erving som det kunde hende vart
galin . . . Gudbevars! den Setningen forsvara eg likso
hardsett som De forsvarar han no; eg var ein frami-’»
fraa Erasmus Montanus. Men utigjenom Aari hev eg
antra meg tvertigjenom baade det eine og det andre,
og no segjer eg som so: det kann sgu godt hende at
Jordi er rund; men dersom det var ei Lisbet som
vilde gjeva meg ein Kyss for aa sverja paa at ho var
flat, so svor eg: ho er Fanden gale meg so flat som
ei Pannekake! — Ah!! ha! ha! ha! —

Fanny kjende Byrdir lettna paa Aksline sine og
Steinar falle henne fraa Bringa; ho hadde vori
„uhumoristisk" og forkava sjølv. Ein fager Draum
vart sprengd av og til; det gjorde vondt; men etterpaa
vart det so mykje ljosare. Han aga henne med sin
Spott; men denne Spotten løyste seg upp i ei
sorg-mild Skynsemd, som hugtok henne. For fyrste Gongen
paa Jord ho fann sin Tanke bak ein annans Ord . . .
halvt støytte han ho burt

„med hvas Forstand;

halvt kunde han med Mildhed hende drage,
som Havet drages mod en sollys Strand,
mens Fjeldet skyver Bølgerne tilbage . . ."

Dagmar kunde gaa med paa den naturalistiske
Dikting, naar denne vilde vera fager; han spurde um
ho vilde like aa sjaa Kaptein Alving uppstelt som ei
fager Framsyning. Nei, det var ein annan Ting. I
det heile heldt ho paa den norske Dikting. Den var

H

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Project Runeberg, Sun Dec 10 03:48:25 2023 (aronsson) (download) << Previous Next >>
https://runeberg.org/gaskriftir/2-1908/0242.html

Valid HTML 4.0! All our files are DRM-free