Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
254
HJAA HO MOR
daa ikkje den Hugsnikja i Bergen . . . Han maatte
hava annvint. Eller han var komin i Eving um
eitkvart; kannhende var det dette um „Folkesnakke",
som han stundom hadde tymta paa. Liksom det ikkje
kunde vera det same kva simpelt Folk trudde! Og
godt Folk tenkte ikkje so laakt. Sjaa Ebba Lehmann;
dreiv ikkje ho ikring med det unge Sködespélar-Emne
baade Dag og Natt; og det var ingin Hund som gøydde
for det? Dessutan, ofre sitt Liv for Folkesnakke Skuld
. . . ingin kunde krevja det av henne som aldri hadde
livt; daa visst vilde ikkje han vera so hard; og um
han kunde vera det, so vilde han i minsto lata henne
faa velja sjølv; han vilde ikkje tru seg hava Rett til aa raade
yvi hennar Liv etter sitt Tykkje ... Aa Gud, ver naadig
mot meg; aa Gud! ver naadig . . . berre denne eine
Gongen!
Ho raaka han endeleg paa Gata ein Dag. Han
helsa snøgt, lite fortryllt; sagde eitkvart som ho i den
Øsingi knapt nok forstod; gjekk so att; hadde mykje
aa gjera, sagde han. Gud, kva skulde ho tru; Gud !
kva skulde ho tenkje . . .
Kunde han ha høyrt noko? Kunde det vera einkvar
god Vén som hadde gjort henne mistenkt for han?
Det hadde ein Gong vori Folk som hadde kalla henne
„Fru Uchermann" ; kva kunde ikkje gode Venir faa
ut av det? Og han som ikkje kjende henne . . .
Han totte vel ho hadde stelt seg underleg i dette med
honom au. Og det hadde ho. Og kunde ikkje
for-klaare seg dessmeir; sagde ho alt, so vilde han vel
mistyde henne reint; aa, det var raadlaust aa vera,.
Kvinne.
Næste Gongen ho raaka han, baud han henne med
paa eit Glas Vin hjaa Bakar Schulze; og snart var den
gamle Drivingi i Gang att. Men det vart ikkje som
fyrr. Han var hügfallin og lünut; kunde bli burte i
heile Vikur; til andre Tidir søkte han henne kvar Dag;
stundom var han hyggjeleg so det mest vart Friing,
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
